Ik heb Van der Vlugt's eerste (De reünie) nog niet gelezen, maar heb er wel veel positiefs over gehoord, dus dat belooft nog wat. En ik sluit evenmin uit dat haar derde boek iets moois zou kunnen zijn.
Maar wat Schaduwzuster zelf betreft heb ik bedenkingen. Het is niet nodig in herhaling te vervallen ten opzichte van eerdere critici: ik sluit mij volledig aan bij recensent Miranda. Daaraan kan ik nog het volgende toevoegen. Onmiskenbaar heeft Van der Vlugt een heel makkelijke pen, die heerlijk doet lezen. Alleen de dialogen bevatten heel soms wat houterig taalgebruik. Zo kwam ik bij voorbeeld het woord 'eveneens' in plaats van 'ook ' tegen. Ik had vooral veel moeite met de - soms weinig functionele - passages waarin wordt beschreven dat er iemand onzichtbaar aanwezig is. Komt te vaak voor en maakt het verhaal er niet sterker op. Maar mijn belangrijkste bezwaar tegen de schrijfster is, dat zij meermalen (ik meen wel vier keer) laat uitkomen dat zij het rechtssysteem in Nederland maar niets vindt. Ik begrijp niet waarom dat nodig is, zelfs niet als beschrijving van de platte opvattingen van haar personages.
Maar nogmaals: Van der Vlugt schrijft echt gemakkelijk. Daar moet meer inzitten!