Echter dan het lijkt

Jai is een jongetje van negen die verteld over wat hij meemaakt in de sloppenwijken van een stad in India. Alsof het leven in een sloppenwijk niet al heftig genoeg is, maakt hij ook nog eens mee dat er een kind verdwijnt. Om te kunnen achterhalen wat er met zijn klasgenootje gebeurd is besluit hij om detective te worden, in navolging van de detectives die hij altijd op tv ziet. Hij haalt zijn vrienden Pari en Faiz over om hem hiermee te helpen.
Je kan dus denken dat dit een detectiveverhaal is, of een YA-boek over een jongetje dat opgroeit in een sloppenwijk. Maar dit boek is niet voor niets geschreven door een journaliste uit India. Het is niet alleen realistisch, maar verhaalt ook van de volksverhalen die mensen in dit soort wijken aan elkaar vertellen. En waar ze elkaar moed mee in praten. Deze blik op India is er een die je niet snel vergeet. Het laat het rauwe leven zien waarin het lijkt dat er geen hoop is op een betere toekomst. Een waar men moed ontleent aan het verhaal van Mesjokke, een baas van kinderen die plastic verzamelen en die in tegenstelling tot anderen hen niet mishandeld en zelfs om hen geeft. Na zijn dood geloven de armste kinderen van de sloppenwijk dat hij als een soort beschermengel fungeert en hen kan helpen als ze het zwaar hebben. Niet het soort sprookjes wat ik mijn kinderen zou vertellen. Verwacht dus geen luchtig verhaal, maar een inkijk in de samenleving van mensen in een sloppenwijk in India. En kijk ook af en toe achterin, als je wilt weten wat bepaalde Indiase woorden betekenen.