Waarom ik deze roman heb gelezen.

Ergens heb ik gelezen dat iedereen wel een poosje Murakami lezer is, voor mij geldt dit zeker.

Na het lezen van drie boeken door Murakami geschreven, heb ik besloten om voorlopig geen Murakami meer te lezen. Niet omdat het slechte boeken zijn, maar omdat het dikke boeken zijn en zijn manier van werken toch wel voorspelbaar wordt. De vraag is dan waarom van die dikke boeken lezen.

In veel van zijn romans vindt je dezelfde opbouw. Er is een begin en eindsituatie met een tussenstuk waarin veel fantastische/surrealistische gebeurtenissen voorkomen. Daar ben ik op afgehaakt omdat het verband tussen deze drie stukken niet duidelijk is. In de moord begint het verhaal met de situatie dat de hoofdpersoon gaat scheiden. Hij gaat zwerven en trekt zich terug in een huis om zich te gaan richten op schilderen. Er gebeuren allerlei fantastische dingen en tot slot woont de hoofdpersoon weer samen met zijn vrouw. Het is alleen niet duidelijk wat de invloed van het middenstuk is op het tot stand komen van de eindsituatie, daarvoor zijn er te weinig aanknopingspunten in het tussenstuk. Zou je alleen het tussenstuk nemen dan is het al een aardig verhaal.

Dit ervaar ik ook bij 1q84, die roman begint met een vrouw die uitstap op een snelweg, in een parallelle wereld terecht komt, daarin een man ontmoet die ze jaren geleden als kind, een keer zag en haar ware geliefde is. Het boek eindigt dat ze elkaar gevonden hebben en een toekomst voor zich.
Het is een onwaarschijnlijk paar, een actieve sportschoolinstructrice en een schrijver die van koken houdt. Je vraag je af, hoelang ze het met elkaar zouden uithouden. En weer is het verband van het tussenstuk, de gebeurtenissen in de parallelle wereld, met het verloop van de begin naar eindsituatie onduidelijk. Dat brengt mij bij het volgende punt waarom ik besloten heb te stoppen met het lezen van Murakami, dat zijn de vrouwelijke karakters, die niet echt round zijn. In beide boeken is er een getrouwde vrouw waar de hoofdpersoon seks mee heeft. In beide boeken worden van de vrouwen beschreven aan de hand van de omvang van de boezem, allemaal storende elementen. Ik benoem het in beide boeken om aan te tonen dat het niet bij een boek speelt.

Maar nu naar wat ik mij bij is gebleven van de moord op Commendatore en wat voor mij het boek lezenswaardig maakt, en om aan te bevelen het te lezen.

Niet alleen in de moord maar ook in 1q84 valt mij op dat er iets raars is met de mannelijke personen op het gebied van biologisch vaderschap. Die is onbekend. In de moord is de vrouw van de hoofdpersoon als ze weer bij elkaar komen zwanger, maar onduidelijk van wie. De man die hij ontmoet in het huis als hij schildert weet ook niet of hij echt vader is van een meisje, en hij wil het ook niet weten. De hoofdpersoon is ook niet echt geïnteresseerd of hij de echte vader is. In 1q84 is er ook zo’n onduidelijke zwangerschap en in beide boeken wordt uitgebreid ingegaan op de relatie tussen de hoofdpersoon en zijn vader. Duidt dit er op dat in de Japanse cultuur de relatie tussen een vader en een kind niet voornamelijk door de biologie wordt bepaald. Dit maakt de boeken wel erg mannelijk. Ik ben benieuwd wat jullie uit het boek halen.