Alsof je met een vertrouwd persoon een gesprek voert over de ervaringen met geliefde dierbaren, getroffen door de ziekte van Alzheimer

Alsof je met een vertrouwd persoon een gesprek voert over de ervaringen met geliefde dierbaren, getroffen door de ziekte van Alzheimer. Ik heb het boek Alzheimer als spiegel van Martin Veul dan ook nagenoeg in een middag gelezen. Een aanrader voor iedereen die beginnend dement is, voor mantelzorgers, verpleegkundigen, artsen, geïnteresseerden, familie en andere dierbaren.

Ook dit boek over Alzheimer geeft dieper inzicht en begrip over de spirituele betekenis, om uiteindelijk, in het meest gunstige geval zinvolle verwerking te bieden, voor alle betrokkenen. Van angst en onwetendheid naar wijsheid, begrip en compassie. Bovenal het vrolijke en onbevangen kind in jezelf niet langer wegduwen, maar omarmen in je leven. Met twee ouders, lijdend aan de ‘ziekte’ Alzheimer lees ik veel herkenbaarheden over het proces, van het ‘niet-pluis’ gevoel tot opname in een verpleeghuis.

Het hart, waarin de ziel zetelt, is wellicht het voornaamste orgaan in je lichaam waarin zowel de extreem negatieve ervaringen in je leven, maar met name de meest mooie levenservaringen liggen opgeslagen. Onverwerkte emoties ook. Alzheimer lijkt hierin de poort te openen om terug te gaan in de tijd, naar de uiteindelijke verwerking; rucksichtslos, rauw en grenzeloos. Vluchten uit het huidige leven, een vlucht uit de ‘werkelijkheid’, het anker wordt uitgegooid naar een andere wereld.

Practice what you preach.

Veel spiritueel georiënteerde boeken lezen, zoals de Bhagavad Gita, Het Tibetaanse boek, de boeken van Hans Stolp, andere bijzondere filosofische/spirituele boeken etc., betekent nog niet dat je hier ook daadwerkelijk naar leeft of open en bereid bent nakomend te leven. Het boek laat maar eens te meer zien hoe moeilijk het is om in deze wereld van dualiteit, vol tegenstellingen en (voor)oordelen te leven vanuit eenheidsbewustzijn. De kunst is om te luisteren naar het grote IK(ben); Het Ene/Goddelijke, in plaats van naar het kleine ik (je ego). God de Vader en ik zijn Eén.

Enkel met het hart kan de mens goed zien. Het essentiële is onzichtbaar voor de ogen (Antoine de Saint-Exupéry).