Lezersrecensie
Aangrijpend, grappig en super romantisch
Ik leerde het werk van Gillian King kennen toen ik “Ik mis je” las. Daarna kocht ik stapels boeken van haar en inmiddels heb ik daar ook een aantal van gelezen. Dus toen ik hoorde van haar nieuwe Feelgood roman, Je moest eens weten, stond deze meteen hoog op mijn wensenlijst. Ik werd dan ook ontzettend blij toen ik hoorde dat ik één van de eerste 10 gelukkigen was, die het boek vooraf mocht lezen.
Billy leeft graag het leven van een flierefluiter. Al haar vriendinnen leiden een huisje, boompje, beestje bestaan, maar Billy heeft dat niet. Ze heeft een baan bij een afdeling waar niemand haar ziet staan en directeur Matthew weet niet eens hoe ze heet. Ze snapt dan ook niet waarom ze zich stiekem tot Matthew aangetrokken voelt. Hij is tien jaar ouder, vertelt nooit iets over zichzelf en is op de werkvloer, alles behalve populair.
Echter krijgt ze steeds meer gevoelens voor hem, nadat ze tijdens een werktrip bij hem in zijn hotelkamer beland. Maar waarom houdt hij haar dan op afstand? En waarom laat Matthew niets los over zijn verleden?
Het boek wordt geschreven vanuit het perspectief van Billy en vanuit Carmen, de ex van Matthew. Vanaf het begin raak je geïntrigeerd door het verleden van Matthew en wat er is gebeurd. Ik vind het wederom weer knap hoe Gillian King diepgang en feelgood weet te combineren. Je voelt de pijn en het is dan onmogelijk om het droog te houden tijdens het lezen. Vervolgens zit er weer zoveel humor in het verhaal, dat ik gênante hardop-lachbuien in de tram niet kon voorkomen. Af en toe ging het reizen tussen Amsterdam en Den Haag wel heel snel, maar dat stoorde mij verder niet.
Wat heb ik onwijs genoten van dit boek. Ik durf het met recht één van de beste boeken van Gillian King te noemen. Ik ga zeker weer met mijn stapeltje boeken van Gillian King verder, die ik nog heb liggen. Hou je van Feelgood met diepgang? Dan is dit boek een echte aanrader.
Billy leeft graag het leven van een flierefluiter. Al haar vriendinnen leiden een huisje, boompje, beestje bestaan, maar Billy heeft dat niet. Ze heeft een baan bij een afdeling waar niemand haar ziet staan en directeur Matthew weet niet eens hoe ze heet. Ze snapt dan ook niet waarom ze zich stiekem tot Matthew aangetrokken voelt. Hij is tien jaar ouder, vertelt nooit iets over zichzelf en is op de werkvloer, alles behalve populair.
Echter krijgt ze steeds meer gevoelens voor hem, nadat ze tijdens een werktrip bij hem in zijn hotelkamer beland. Maar waarom houdt hij haar dan op afstand? En waarom laat Matthew niets los over zijn verleden?
Het boek wordt geschreven vanuit het perspectief van Billy en vanuit Carmen, de ex van Matthew. Vanaf het begin raak je geïntrigeerd door het verleden van Matthew en wat er is gebeurd. Ik vind het wederom weer knap hoe Gillian King diepgang en feelgood weet te combineren. Je voelt de pijn en het is dan onmogelijk om het droog te houden tijdens het lezen. Vervolgens zit er weer zoveel humor in het verhaal, dat ik gênante hardop-lachbuien in de tram niet kon voorkomen. Af en toe ging het reizen tussen Amsterdam en Den Haag wel heel snel, maar dat stoorde mij verder niet.
Wat heb ik onwijs genoten van dit boek. Ik durf het met recht één van de beste boeken van Gillian King te noemen. Ik ga zeker weer met mijn stapeltje boeken van Gillian King verder, die ik nog heb liggen. Hou je van Feelgood met diepgang? Dan is dit boek een echte aanrader.
1
Reageer op deze recensie