Van slome start naar razendsnel

Zo saai als het eerste kwart van het boek was, zo aangrijpend was het laatste deel. Ik begon het boek met een gevoel van "Oh, niet weer een sloom verhaal" en eindigde het sneller gelezen te hebben dan de rest van mijn boeken.

Het enige nadeel aan Sonny Boy is dat ik, vooral in het begin, mij veel verwarde met de hoofdstukken en personages, echter als je blijft lezen wordt het telkens duidelijker. Ik heb veel over de historie van Nederland geleerd en eindigde het boek 3 dagen voor Dodenherdenking en 4 dagen voor Bevrijdingsdag... dat liet het verhaal nóg echter voelen. Wat zijn de personages toch goed beschreven! Ik wou dat ik nog tegen ze kon praten ...

Zoals anderen ook hebben aangegeven: soms voelde dit boek gewoon als fictie, zo onwerkelijk dat het kon zijn. Terwijl juist ook het beeld van blanken tegenover POC in dit tijdperk, helaas, nog steeds relevant is. Het is een interessant verhaal, iets wat precies zo geschreven had moeten worden als het is om de goede zielen uit Sonny Boy nooit te mogen vergeten. Ik hoop dat God over hen waakt. Ik kijk er ook naar uit om binnenkort de verfilming te zien.