Doorsnee thriller

Samantha Stroombergen (1990) won in 2019 de Gouden Strop met haar debuut De witte kamer. Hierin werkt studente criminologie Hanna samen met haar oom, de geschorste rechercheur Léon, aan de moord op een journalist. Deze zaak blijkt verbonden te zijn met een terroristische aanslag in Amsterdam. Maar hoe?

Deze roman zit vol met allerlei interessante concepten: domestic terrorism, een Midden-Oosterse marteltechniek, een gruwelijke misdaad uit de jeugd van Hanna waar ze nog steeds mee worstelt en een gefingeerde zelfmoord. Jammer genoeg is de uitwerking wat flets. Het wordt nergens saai, maar spannend is anders. Het kabbel-gehalte is hoog.

Mede komt dit doordat het onderzoek naar de moord en de aanslag regelmatig wordt onderbroken door de – niet bijster interessante – privé sores van Léon. Hij kampt met allerlei geheimen en problemen in zijn relatie met zijn vrouw. Zijn huwelijk speelt een grote rol in het boek, wat onderlijnt hoe deze personages zich als vreemden door hun relatie bewegen. Léon heeft notabene betere chemie met zijn nichtje!

Deze Léon heeft sowieso een persoonlijkheid waar ik me groen en geel aan erger. Hij is geschorst maar zit de hele tijd in die moordzaak te peuren. Volgens de achterflap ziet hij dat “als zijn kans om te bewijzen dat zijn team niet zonder hem kan” maar zo komt het niet over. Hij is de typische, fictieve speurder die gelooft dat de rest van de politie geen zaak op kan lossen zonder zijn bemoeienis. Ondanks tig waarschuwingen en berispingen, blijft hij zich dus overal tussen wringen en houdt hij bewijs achter. Daarbij wordt hij doodleuk geholpen door het merendeel van zijn collega’s, alsof hij met zijn gedrag niet de hele zaak aan het verstieren is. Zucht. Ik vind dit een bijzonder ergerlijk stereotype.

Hanna is gelukkig een stuk beter te pruimen. Ze is gedreven, gehavend, prikkelig en intrigerend. Zij is dan ook de enige reden waarom ik het volgende boek in de serie, Zij die zwijgt, op zou pakken. Haar verleden is duidelijk nog niet afgesloten.

Met De witte kamer levert Stroombergen een doorsnee debuut af dat de nodige spanning mist, terwijl er meer in had gezeten.