Niet literair of spannend, wel aangenaam

De Vlaamse auteur Dominique Biebau (1977) debuteerde in 2013. Met zijn derde roman, Russisch voor beginners, gooide hij hoge ogen. Hij won er in 2019 de Hercule Poirotprijs mee en in 2020 de Gouden Strop. Nu heeft Biebau wederom een spannend boek voor volwassenen geschreven: Het mollenfeest.

In 1986 zijn vier nichten – Griet, Anna, Carla en Isabelle – op bezoek bij hun opa en oma in Mollendaal. De tienjarige meisjes vervelen zich totdat Griet de werkkamer van opa insluipt. Wat daar gebeurt weten de andere nichten niet, want Griet weigert naderhand te onthullen wat haar is overkomen. Wat ze wel weten, is dat de dappere Griet in de jaren daarna verandert in een bang vogeltje. Als volwassenen besluiten ze in een ritueel hun geheimen begraven, maar dan begint de ellende pas echt. De fles die hun ontboezemingen bevat, blijkt namelijk verdwenen te zijn als ze hem op proberen te graven…

Het mollenfeest heeft een ingewikkelde structuur met maar liefst zes perspectieven en talrijke sprongen voor- en achteruit in de tijd. Dat vertaalt zich gelukkig niet naar een verwarrende leeservaring. Integendeel, de licht verontrustende en mild intrigerende gebeurtenissen vormen een duidelijk geheel en volgen elkaar in een prettig tempo op. Het is heel aangenaam om zo meegetroond te worden in de lotgevallen van de nichten. Af en toe maakt de auteur gebruik van wenken naar bovennatuurlijke wezens en kwaadaardige krachten om een spookverhaal-vibe te creëren. Dat doet vaak een beetje kolderiek aan, maar voorziet het boek tegelijkertijd van een fijne, duistere ondertoon.

Die behaaglijke sfeer heeft echter ook een keerzijde. Het mysterie dat het hart vormt van de roman speelt zich vooral af op de achtergrond. Op de voorgrond is de opwinding grotendeels afwezig. Het plot sluimert veel te lang terwijl er zich ondertussen een boeiende, niet al te diepzinnige roman ontvouwt. De hints naar allerlei akelige ontwikkelingen zullen zelfs voor veel liefhebbers van cosy crime te weinig spanning oproepen en voor de echte thrillerfanaat is het absoluut véél te braaf. Het verhaal dat de lezer voorgeschoteld krijgt, is gewoon niet spannend. Wat Biebau daarvoor in de plaats biedt, zijn een makkelijke schrijfstijl die uitnodigt tot doorlezen en het vermogen zelfs de meest alledaagse voorvallen interessant te maken. Dat is knap, maar zo zonder (nagelbijtende, bloedstollende) spanning is het toch wat behelpen.

Verwacht alsjeblieft geen volbloed thriller, want als spannend boek schiet Het mollenfeest hopeloos tekort. Desalniettemin heeft Biebau een aangename, onderhoudende roman geschreven.