Lezersrecensie
Zeker een leuk boek om te lezen en die cliffhanger!!! (3.5 sterren)
~ Scientia potentia est. Kennis is macht ~
*Recensie-exemplaar Zomer & Keuning*
Ophelia had haar vader beloofd dat ze nooit voet zou zetten op Sorrowsong University. Maar nood breekt wet en ze moet antwoorden hebben. Antwoorden over het helikopterongeluk waarbij haar beide ouders om zijn gekomen. Antwoorden over de reden waarom ze op 17-jarige leeftijd plotseling wees is geworden. Eén ding weet ze zeker; ze moet uit de buurt blijven van alles wat met Cain Green te maken heeft. Die familie is niets dan vergif. Maar als een onverwachte moord Ophelia recht in de armen van zijn zoon Alex Corbeau-Green drijft, kan ze niet meer bij hem uit de buurt blijven. Tegen haar wil in, herkent Ophelia de duisternis in Alex. Deze is namelijk hetzelfde als de hare.
Goed om te weten; dit boek is echt voor de wat oudere lezers (voorin staat niet voor niets volwassenen/18+). Er komen heftige thema’s voorbij en er zitten zeker een aantal heftige scènes in. Ik kan hier verder niet te veel over uitweiden zonder delen van het verhaal te spoileren, maar lees alsjeblieft de trigger warnings voor in het boek!
Het boek wordt omschreven als een Dark Academia Romance en ik denk dat dit er zeker bij past! Het verhaal van Ophelia speelt zich af op een universiteit in Schotland. Sorrowsong is echter anders dan de meeste universiteiten. De mensen die er naartoe gaan zijn schathemeltjerijk en, ja, er worden connecties voor het leven gemaakt, maar niet alle connecties zijn even zuiver. Ik moest bij het lezen van dit verhaal gelijk denken aan ‘The secret history’ van Donna Tartt en ‘If we were villains’ van M.L. Rio. ‘Nightshade’ leunt echter wat meer op de romance en wat minder op klassieke literatuur. Het is een beetje een combinatie van Dark Academia en Romantasy in mijn ogen.
Het verhaal kwam naar mijn idee een tikje traag op gang. Ik moest een beetje wennen aan de schrijfstijl, die toch wat chiquer is dan ik gewend ben. De schrijfstijl is echter ook heel beeldend en dat trekt mij altijd wel aan in boeken. In het boek volgen we naast Ophelia’s perspectief ook dat van Alex. Dit vond ik een leuke toevoeging, aangezien we op deze manier gebeurtenissen vanuit meerdere hoeken meekrijgen. Uiteindelijk zat de spanning goed in het verhaal door een aantal mysterieuze gebeurtenissen, maar toen kreeg ik weer het idee dat de personages zich er allemaal niet zo druk om maakten. Dit zorgde ervoor dat ik me minder bij het verhaal betrokken voelde en dat ik ook wat minder de neiging had om door te lezen.
Om heel eerlijk te zijn, miste ik soms wat connectie met Ophelia. Ik was graag eerder wat meer over haar achtergrond te weten gekomen en zelfs nu ik het boek uit heb, heb ik het idee dat ik dingen gemist heb. Ook kan ik me niet helemaal vinden in de ontwikkeling van Ophelia. Ze is zo nerveus en onschuldig als ze aankomt op Sorrowsong en de manier waarop ze zich ontwikkelt, past niet helemaal in mijn ogen. Ik kreeg op een gegeven moment ook een beetje Dark Romance vibes en dat is blijkbaar dus niet zo mijn ding. Dit is echter een persoonlijke voorkeur en misschien spreekt dit jou juist wel aan! Ik was wel een grote fan van Alex. Hij is een complex personage en zijn gedrag strookt ook met hoe hij denkt. Een aantal van de bijpersonages voegde ook echt wat toe aan het verhaal, zoals Vincenzo. Eigenlijk vind ik de mannelijke personages in dit boek beter geschreven dan de vrouwelijke personages en dat gebeurt niet vaak!
Al met al vond ik het zeker een leuk boek om te lezen en de cliffhanger op het einde maakt me heel nieuwsgierig naar het volgende boek. Er vielen veel mysteries te ontrafelen in dit deel, maar ik voelde niet echt een grote behoefte om precies te weten hoe het zat, waarschijnlijk omdat de personages daar zelf ook wat minder mee bezig leken te zijn. Toch zaten er een aantal scènes in die ik erg goed en verrassend vond. Omdat ik ook een beetje verbinding miste met Ophelia, heb ik ervoor gekozen om het boek 3.5 sterren te geven. Het was zeker niet slecht, maar ik miste af en toe wat spanning. Ook had ik graag wat meer van de Schotse setting willen zien, maar dat is misschien iets voor in het vervolg.
*Recensie-exemplaar Zomer & Keuning*
Ophelia had haar vader beloofd dat ze nooit voet zou zetten op Sorrowsong University. Maar nood breekt wet en ze moet antwoorden hebben. Antwoorden over het helikopterongeluk waarbij haar beide ouders om zijn gekomen. Antwoorden over de reden waarom ze op 17-jarige leeftijd plotseling wees is geworden. Eén ding weet ze zeker; ze moet uit de buurt blijven van alles wat met Cain Green te maken heeft. Die familie is niets dan vergif. Maar als een onverwachte moord Ophelia recht in de armen van zijn zoon Alex Corbeau-Green drijft, kan ze niet meer bij hem uit de buurt blijven. Tegen haar wil in, herkent Ophelia de duisternis in Alex. Deze is namelijk hetzelfde als de hare.
Goed om te weten; dit boek is echt voor de wat oudere lezers (voorin staat niet voor niets volwassenen/18+). Er komen heftige thema’s voorbij en er zitten zeker een aantal heftige scènes in. Ik kan hier verder niet te veel over uitweiden zonder delen van het verhaal te spoileren, maar lees alsjeblieft de trigger warnings voor in het boek!
Het boek wordt omschreven als een Dark Academia Romance en ik denk dat dit er zeker bij past! Het verhaal van Ophelia speelt zich af op een universiteit in Schotland. Sorrowsong is echter anders dan de meeste universiteiten. De mensen die er naartoe gaan zijn schathemeltjerijk en, ja, er worden connecties voor het leven gemaakt, maar niet alle connecties zijn even zuiver. Ik moest bij het lezen van dit verhaal gelijk denken aan ‘The secret history’ van Donna Tartt en ‘If we were villains’ van M.L. Rio. ‘Nightshade’ leunt echter wat meer op de romance en wat minder op klassieke literatuur. Het is een beetje een combinatie van Dark Academia en Romantasy in mijn ogen.
Het verhaal kwam naar mijn idee een tikje traag op gang. Ik moest een beetje wennen aan de schrijfstijl, die toch wat chiquer is dan ik gewend ben. De schrijfstijl is echter ook heel beeldend en dat trekt mij altijd wel aan in boeken. In het boek volgen we naast Ophelia’s perspectief ook dat van Alex. Dit vond ik een leuke toevoeging, aangezien we op deze manier gebeurtenissen vanuit meerdere hoeken meekrijgen. Uiteindelijk zat de spanning goed in het verhaal door een aantal mysterieuze gebeurtenissen, maar toen kreeg ik weer het idee dat de personages zich er allemaal niet zo druk om maakten. Dit zorgde ervoor dat ik me minder bij het verhaal betrokken voelde en dat ik ook wat minder de neiging had om door te lezen.
Om heel eerlijk te zijn, miste ik soms wat connectie met Ophelia. Ik was graag eerder wat meer over haar achtergrond te weten gekomen en zelfs nu ik het boek uit heb, heb ik het idee dat ik dingen gemist heb. Ook kan ik me niet helemaal vinden in de ontwikkeling van Ophelia. Ze is zo nerveus en onschuldig als ze aankomt op Sorrowsong en de manier waarop ze zich ontwikkelt, past niet helemaal in mijn ogen. Ik kreeg op een gegeven moment ook een beetje Dark Romance vibes en dat is blijkbaar dus niet zo mijn ding. Dit is echter een persoonlijke voorkeur en misschien spreekt dit jou juist wel aan! Ik was wel een grote fan van Alex. Hij is een complex personage en zijn gedrag strookt ook met hoe hij denkt. Een aantal van de bijpersonages voegde ook echt wat toe aan het verhaal, zoals Vincenzo. Eigenlijk vind ik de mannelijke personages in dit boek beter geschreven dan de vrouwelijke personages en dat gebeurt niet vaak!
Al met al vond ik het zeker een leuk boek om te lezen en de cliffhanger op het einde maakt me heel nieuwsgierig naar het volgende boek. Er vielen veel mysteries te ontrafelen in dit deel, maar ik voelde niet echt een grote behoefte om precies te weten hoe het zat, waarschijnlijk omdat de personages daar zelf ook wat minder mee bezig leken te zijn. Toch zaten er een aantal scènes in die ik erg goed en verrassend vond. Omdat ik ook een beetje verbinding miste met Ophelia, heb ik ervoor gekozen om het boek 3.5 sterren te geven. Het was zeker niet slecht, maar ik miste af en toe wat spanning. Ook had ik graag wat meer van de Schotse setting willen zien, maar dat is misschien iets voor in het vervolg.
1
Reageer op deze recensie
