Mooie afsluiting van de reeks

~ Onder de juiste omstandigheden is iedereen een moordenaar ~

*Recensie-exemplaar Celtica Publishing*

4 Sterren

Terras Altas is bevrijd van het Regime, maar de problemen zijn verre van over. De generaal is naar Mistland gevlucht en zet daar zijn onderzoek voort. Als Lily en haar vrienden horen wat hij van plan is, besluiten ze naar Mistland te reizen om hem te stoppen. Ondertussen lopen de spanningen in het Hoogland steeds verder op. Rain besluit dan ook achter te blijven en onderzoek te doen naar een nieuwe groep, de PRK, die terug willen naar hoe het was onder het Regime. Met de eerste verkiezingen voor de deur is dit hét moment om de toekomst van Terras Altas te bepalen, maar kan het verdeelde volk het ergens over eens worden?

Ik weet nog het moment dat ik Puur wit voor het eerst dichtsloeg. Ik was fan! Een fantasyserie met magie, enemies to lovers, (politieke) intriges, een sterk vrouwelijk hoofdpersonage, een dystopisch tintje en het meest verrassende element: steampunk! Tot ik deze serie las, had ik nog maar weinig van steampunk gehoord, maar dit is zeker iets dat ik vaker in boeken terug zou willen zien!

Bloedrood is het laatste deel van deze vierdelige serie en in mijn ogen een mooi einde van de serie, die wat mij betreft ook nog wat langer had mogen duren :) Dit boek gaat vooral over machtsverhoudingen en politiek speelt een belangrijke rol, iets wat me heel erg deed denken aan dystopische boeken zoals The Hungergames en Divergent. Ik vind het altijd erg interessant en goed als boeken hier dieper op ingaan, aangezien onderdrukking door de overheid helaas aan de orde van de dag is op andere plekken in de wereld. Het verhaal van Bloedrood (en Terras Altas) is dan ook zeker relevant, zelfs al is het fictie.

Net als in Inktzwart en Asgrijs volgen we in Bloedrood twee van de personages: Lily en Rain. Ik was heel blij dat we Lily weer wat meer op de voorgrond zouden zien, aangezien ik haar een beetje had gemist in Asgrijs. Rain is vanaf Puur wit al een van mijn favorieten, omdat ze zo stevig in haar schoenen staat en overal een eigen mening over wil vormen. Ze loopt niet met de kudde mee, om het zo maar te zeggen en ik bewonder haar daarom. In dit deel leren we echter ook een andere kant van Rain kennen en laat Patty zien dat het oké is als het niet altijd lukt om sterk te zijn, dat het oké is om verdriet te hebben.

Het verhaal had een prettig tempo en is goed te volgen. Ik moet zeggen dat het voor mij wel even nodig was om Asgrijs nog een keer te lezen. Vooral omdat de epiloog de brug vormt naar Bloedrood. Daarop inspelend, ik was positief verrast door een van de hoofdstukken waar we meekijken met een ander personage uit het boek, al maakt het me ook een beetje verdrietig…
De spanning zit al snel in het verhaal, vooral in één van de twee verhaallijnen en dit zorgde ervoor dat ik al snel werd meegezogen in de wereld van Terras Altas. Ik zat regelmatig op het puntje van mijn stoel en heb een heel scala aan emoties ervaren. Daarnaast leren we een aantal leuke en interessante personages kennen, die een belangrijke rol gaan spelen in de rest van het boek. Dit, samen met de reis naar Mistland, geeft het boek extra diepgang en zorgt ervoor dat het vernieuwend is zonder verwarrend te zijn.

Een aantal dingen hadden voor mij wat meer aangestipt of uitgewerkt mogen worden, maar dit was niet heel storend. Zo had ik het leuk gevonden om wat meer van Ash te zien, omdat hij zo’n grote rol had in boek 3. De epiloog vond ik dan weer fantastisch en sloot de serie ook heel mooi af! Dus, voor wie nog een leuke YA fantasy serie van eigen bodem zoekt, mét steampunk, dan raad ik Terras Altas, met Bloedrood als mooie afsluiting, absoluut aan!