Leeuwenhart (4.5 sterren)

~ I hear they say, what doesn't kill you makes you stronger. I must have the heart of a lion ~

Nu haar vriendin Cleo samen met de Wilde jacht de hel in is gereden, voelt Eveline zich leeg. Ze is nu officieel de laatste wachter en nadat ze weer in Nederland is aangekomen weet ze niet meer wat ze moet doen. Haar beschermer heeft zich niet meer laten zien en het zwaard heeft ze ver weggestopt. Als ze uit een wanhoopspoging Azer op probeert te roepen wordt ze belaagd door oude bekenden en sterft ze bijna. Ze wordt gered door Azer, maar hij is veranderd. Als hij verteld dat de broeders nooit zijn verdwenen, heeft ze weer een doel, maar dat vraagt grote offers.

Het verhaal van Eveline nadert het einde. Ze blijkt voor een grotere strijd bestemd te zijn, maar dat maakt het nog niet makkelijk om zichzelf te vergeven voor het in de steek laten van Cleo. Ik begrijp dat Eveline het enorm moeilijk heeft, maar ze vergeet wat ze is, ze vergeet wat het betekent om een wachter te zijn. Als Azer verschijnt is dat als een soort wake-up call en gaat er een knop om. Ze lijkt vrede met zichzelf te hebben, maar dat blijkt nog niet het geval.

De eerste keer dat ik dit boek las, zag ik het einde echt niet aankomen. Het is echt het meest hartverscheurende, maar ook het meest mooie einde en het past perfect bij de serie. Ik ben eigenlijk ook benieuwd hoe het verder is gegaan, dit zorgt ervoor dat ik de serie ook maar moeilijk los kan laten…

Het is mooi om te zien wat Eveline geleerd heeft en dat ze geen twee keer dezelfde fout maakt. Hier laat ze goed zien wat voor strijder ze is geworden. Ik vind het wel een tikje apart dat iedereen blijkbaar al wist wat ze had gedaan, zonder dat ze het zelf wist. Om meerdere redenen heb ik medelijden met Felan gekregen en ik vind het fijn voor hem dat hij rust heeft gekregen. Een geweldig slot aan een minstens even geweldige serie!