Fraai vormgegeven en bijzonder boek

Hoewel Eden het slotstuk van een trilogie vormt zijn deze delen ook afzonderlijk te lezen, voor mij is Eden het eerste boek dat ik van Marcel Möring las.

Het verhaal start met een bijzonder mooi opgemaakte openingspagina, de tekst is in de vorm van een boom (en in groen) geplaatst. De tekst zelf is absoluut prikkelend om verder te lezen.

Zoals op de achterflap ook aangegeven staat een jongen zonder naam, geboren in een woud zonder grenzen centraal. Tijd en plaats worden niet benoemd. Nadat zijn moeder bij de bevalling is overleden wordt hij door zijn vader ondergebracht bij een vrouw buiten het dorp. Op een zeker moment haalt zijn vader hem weer op en zet het leven in het naamloze dorp zich voort. Vrij abrupt schakelt het verhaal over naar het heden, waarin psychiater Mendel Adenauer wordt gevolgd. Deze worstelt met- zo het lijkt – enige eenzaamheid. Bovendien is één van zijn patiënten overleden na een zelfmoordpoging. Gedurende het boek blijven de verhalen van de jongen zonder naam en Mendel Adenauer zich afwisselen, deze afwisseling heeft men door een wisseling van lettertype nog extra benadrukt. Binnen de verhalen spelen zich steeds weer nieuwe verhalen af over reizigers die de jongen zonder naam tegenkomt op zijn reis (hij verlaat op een zeker moment het woud om te voet grote delen van Europa en omliggende gebieden door te reizen). Lange tijd is onduidelijk of de twee verhalen een verbindend element hebben.

Het boek is zeker kundig geschreven en pareltjes van zinnen zijn alom vertegenwoordigd. In dat opzicht is het boek een plezier om te lezen. De structuur van de twee hoofdverhalen en de daarbinnen weer onderliggende verhalen maakte wel dat ik wat meer moeite had om mijn interesse te behouden.