Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een stoere roman met thrillerachtige trekjes

Linda de Jong 12 januari 2021
I’m the Obeah woman from beneath the sea
To get to Satan, you gotta pass through me ‘
Cause I know the angels name by name
I can eat thunder and drink the rain ..( Nina Simone)

‘’Soms lag Leonie Espen op de sofa met een opengeslagen boek op haar neus. Het fungeerde als een papieren tent waarin zij kon schuilen en slapen. Lezen deed Leonie zelden, ze pakte vooral dat ene boek dat perfect op haar gezicht paste, en bovendien vertrouwd rook.”

In 'Een vrouw van de wereld' ontmoet de aantrekkelijke negentienjarige Leonie Daas bij de schiettent op de kermis in Krommenie Dick Espen. Zijn schot raakt net de roos, waardoor ze beide op de foto staan. Het lot lijkt bezegeld. Het stel wordt verliefd en het huwelijk volgt snel.

Dick is een telg uit een succesvolle ondernemersfamilie. Begin jaren zeventig zet hij een reisbureau op met betaalbare vakanties voor de arbeidersklasse. Zijn jonge vrouw Leonie zorgt ervoor dat in hun vrijstaande villa in Amsterdam-Slotermeer alles op rolletjes loopt.

De schrijfstijl van Thomas van Aalten is helder, en leest gemakkelijk weg. In deel één lijkt het een ‘heel gewoon verhaal’ te worden. De dialogen zijn goed geschreven en passen in de geest van de tijd (begin jaren zeventig). Maar oh boy, wie de schrijver een beetje kent, weet dat dit niet alles is. De reden dat ik altijd bij hem terugkom, want ik laat me onder het lezen graag verrassen. In deel twee en drie komen er nieuwe dimensies bij, die de roman thrillerachtige trekjes geeft.

Terwijl haar man trots is op zijn succesvolle vakantiereizen en graag elke dag dezelfde routine volgt komt bij Leonie langzaam de klad erin. Veel contact met de buren heeft ze niet, maar als ze het halfjaarlijkse jubileum organiseert, doet ze toch beleefd een uitnodiging in de bus. Het feest heeft dit keer een tropisch tintje en er wordt, geheel in stijl een Surinaams dansclub geregeld. Hier maakt Leonie kennis met de Surinaamse student Urvin, die in het clubje zit om wat bij te verdienen. Het opent haar ogen voor andere werelden dan de oersaaie Hollandse gezapigheid waarin ze zich al die tijd met Dick heeft gewenteld.

Voor haar gevoel heeft ze alles al gedaan: foto’s ingeplakt, de activiteitenkalender voor het komende seizoen ingevuld, tijdschriften die ze zou kunnen lezen opgestapeld en een lijstje gemaakt van de gerechten die ze nog eens wilde proeven.

De boekcover in sobere kleuren, met het eerlijke ronde lettertype, helpt een mening te vormen en Van Aalten maakt er handig gebruik van om de beelden zo verder het werk te laten doen. Je ziet de ontwikkeling van zijn hoofdpersonage groeien. In het begin is Leonie even bekrompen als haar vleesgeworden echtgenoot. Ze woont in een groot huis in een chique Amsterdamse straat, maar het centrum van die stad mijdt ze vanwege al dat langharige tuig.

Terwijl het verzet in Leonie groeit, groeit er ook een baby in haar buik. Dat weerhoudt haar niet om toch meer van de wereld te willen zien. Welke keuzes in het leven kan ze nog zelf maken? In haar eentje maakt ze plannen om er op uit te trekken, en onderneemt zelfs stiekem een reisje naar Parijs als Dick een tijdje weg is om zijn Costa Brava-reisbestemming te inspecteren. Ze vlucht in een wereld van woorden, dromen, fantasieën.

Leonie is op weg een vrouw van de wereld te worden, maar de bekrompen Dick voelt nattigheid. Hij reageert steeds heftiger op haar onbezonnen emotie, en onder de invloed van drank haalt hij regelmatig uit. Als Leonie, met blauwe plekken op de EHBO zit, besluit ze dat het zo niet langer kan en zoekt ze de oplossing bij een oud Surinaams ritueel. De twist op drie kwart van het boek is geweldig. Je trapt er met open ogen in .

Van Aalten heeft een spannende roman geschreven over Leonie, die zonder dat je het weet onder je huid gaat zitten en explodeert.

Een vrouw van de wereld - Thomas van Aalten Uitgever Podium

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Linda de Jong