Spookpokken en rare verschijnselen

(Voor wie nog niets heeft meegekregen van de serie, raad ik aan om eerst deel één en twee te lezen om iets van dit verhaal te begrijpen.) Dit verhaal vindt namelijk zijn oorsprong in de ogenschijnlijk saaie stad Jakhalsgat, in de staat Groot Wolfsare, waar Morrigan Crow is geboren op Avondstond, de onfortuinlijkste dag om geboren te worden. Niet alleen wordt ze beschuldigd van allerlei rampen, ze is ook gedoemd om te sterven in de nacht van haar elfde verjaardag. De Meute van Rook en Schaduw zal haar verslinden. Haar onwaarschijnlijke redding komt in de vorm van een hyperactieve vreemdeling, met onhandelbaar rood haar, genaamd Jupiter North. Hij neemt haar mee op een spannende reis naar Nevermoor.

Nevermoor 3 - Spookpokken - De jacht op Morrigan Crow
De vakantie is voorbij en het nieuwe schooljaar van het Wondergenootschap is nog maar net begonnen. Morrigan Crow heeft ontzettend zin, om nu echt deel uit te maken van het genootschap en om meer vaardigheden te leren over 'haar kneepjes', alleen zijn er niet veel leraren die haar kunnen onderwijzen en het Wondersmidschap vergt veel oefening van haar. Tot haar frustratie weet ze nog steeds heel weinig over de verachtelijke kunsten, maar ze koestert wat ze inmiddels wel weet over Inferno en Nocturne en er zijn dit jaar twee opvallende vakken aan het rooster toegevoegd.

Ondertussen broeit het in de straten van Nevermoor. De onrust groeit met de dag, sinds er Wondieren zijn besmet met een gevaarlijk virus. En het gaat van kwaad tot erger. Inmiddels zijn er al mensen aangevallen en de eerste dode is al gevallen. Morrigan maakt zich grote zorgen, maar haar held en verzorger Jupiter North is amper thuis. Dus ze kan er met hem niet over praten. Ook Fen, de Magnificat lijkt steeds bezig te zijn.

Toch blijkt er iemand wel gehoor te geven aan haar frustraties en angsten. De meeste mensen in Nevermoor kennen Ezra Windbuil als de laatste Wondersmid en praten op gedempte, angstige toon over hem alsof hij een denkbeeldige boeman is, maar Morrigan weet dat hij een echte en levende bedreiging is. Hij heeft haar een voorstel gedaan die ze eigenlijk niet kan weigeren.

In tegenstelling tot de stedelingen van Nevermoor, ben ik dol op Morrigan. Juist omdat ze anders is dan andere heldinnen in fantasieverhalen. Ze is niet knap, maakt fouten en voelt zich (net als gewone meisjes van haar leeftijd) onzeker over haar uiterlijk en handelen. Van haar doorzettingsvermogen, en zelfreflectie kunnen we nog een hoop leren, net als van haar bereidheid om problemen op te willen lossen. Gelukkig heeft ze een paar prachtige personages om zich heen zodat ze het niet alleen hoeft te doen.

Jessica Townstead gebruikt beschrijvende taal om de lezer onder te dompelen in de zorgvuldig opgebouwde fantasiewereld van Nevermoor. Ze gebruikt daarbij verzonnen woorden, die gek genoeg heel reëel klinken en het boek en de personages een heel eigen karakter geven. Het is creatief, speels en ondanks dat het een kinderboek is, zal iedereen die van fantasie houdt genieten van de eigenzinnige personages en wonderlijke magie.

Toen het derde deel van de serie uitkwam, was ik dan ook heel blij dat ik het opnieuw mocht recenseren. In plaats van het meteen te verslinden, liet ik het zo lang mogelijk liggen. Dat is ongebruikelijk voor een recensie-exemplaar, maar ik wilde er wat langer van genieten. Na een aantal dagen besloot ik net als in het verhaal, een lus te creëren, door de serie opnieuw te gaan lezen. Ik had een goed excuus, want het lezen van deel twee, was toch wel een tijdje terug. En wat een heerlijke tijd had ik tijdens de hele serie. Terwijl er buiten een dik pak sneeuw lag en iedereen ons eigen Covid-virus spuugzat was, huppelde ik door de straten van Nevermoor over het Dapperplein en door de listige laantjes. Een tijdloos gebeuren, vol magie en spookuren.

Het derde deel van Nevermoor is spannend en actueel, maar biedt tegelijkertijd troost. Het is bijzonder te lezen dat de personages in het boek, ook te maken hebben met maatregelen en quarantaine voorschriften omtrent een virus. Geen Covid, maar Spookpokken, en beiden virussen zijn net zo hardnekkig en moeilijk uit te roeien. Gek genoeg verscheen dit boek in Engeland vóórdat Corona (of Covid) in Europa kwam. (Ieuw, iemand toevallig rare schaduwen gezien?)

Met het oplopen van de leeftijd van Morrigan, wordt ieder deel dikker en donkerder. Met dreigende onderwerpen en thema’s als: bijgeloof, politiek, discriminatie en zooïsme, mag de leeftijdgrens misschien ook iets worden opgeschroefd.

Voor de rest een dikke aanrader voor fans van De Hongerspelen, Divergent en Harry Potter (al vind ik Morrigan Crow stiekem leuker.)