Alex en Leon zijn BJ en Soof

Twee auteurs, twee witte middle aged mannen, maar bovenal twee gedachten, één ziel.
De twee denken over van alles wat in de verste verte met hun pre-occupatie te maken heeft, de hond, (meestal) hetzelfde.
Beiden zijn de trotse eigenaren van hun dierbare metgezel, Alex is met BJ en Leon met Soof, “de honden die we zijn”. Beiden zijn vertederd door het hondse geluk van de ander.
In briefvorm berichten de heren elkaar, daarbij bewust eveneens andere hondemensen aansprekend. Want hoe herkenbaar zijn de voorbeelden niet van de relatie met je hond? Misschien is dan het gevolg, dat degenen afhaken, die nog nooit de ervaring hebben of hebben gehad met een hond (deze in de rol van partner, geliefde, kind, of simpel gezinslid) samen te leven.
Mogelijk ook komt er na 200 pagina’s(dus 43 bladzijden vóórdat het boek met een boeken- en filmlijst eindigt) een punt, dat je denkt: ja, het zal wel, we weten het nu wel, en wel door de herhaling, door de bijna kritiekloze idealisering van de hond als diersoort. Jammer dan!
Mij deed het boek in ieder geval veel, de herinnering aan de honden in mijn leven is tijdens het lezen van het boek steeds geactualiseerd, de dromen over deze P. en A. zijn levendig en fijn.
Blijft de hamvraag: is dit boek een aanrader? Jazeker, mits je ervoor openstaat om de hond beter te leren kennen in al zijn/haar typische trekken, in een boek, dat met hoofd en hart geschreven is.