Appèl

Galmende Geschiedenissen is een non-fictie boek. Het is gestoeld op Cankaya’s ervaringen, meningen, studies (schrijver is antropoloog), en vooral op een open blik op de wereld, in het bijzonder de actuele erbarmelijke situatie in Gaza, waar Israël voor het oog van diezelfde wereld onverholen genocide pleegt, en zich gedraagt als kolonisator, de “villa midden in een jungle”.
Het vehiculum is de spreekkamer van therapeute Eva, wier conclusie dat Cankaya rationaliseert om gevoelens te vermijden, erg voorspelbaar is. Maar wat dan nog, kun je je afvragen.
Van origine is Cankaya Turks met een Nederlands (Nijmeegs ) deksel. Vooral is hij wereldburger, een die dwarsverbanden onderkent, tussen bv het selectieve Europese geheugen en verlammende machteloosheid.Hij roept op (omdat bewustwording niet genoeg is noch huilen noch empathie) tot “onderwijzen, petitioneren, doneren, organiseren, mobiliseren, onthullen, aanklagen, demonstreren, boycotten, weigeren, staken, onderbreken, blokkeren en bezetten”, kortom handelen. Het is misschien als in een activistisch pamflet, maar hij zegt zeer terecht “ik ben een getuige van nauwelijks hoorbare, maar desondanks galmende geschiedenissen”. Tussendoor valt er ook te lachen, om zijn would be verkering als Nijmeegs jongetje, of zijn wedervaren in een veel te dure kamer op Kanaleneiland, of zijn belevenissen in Krakau.
Andere personages worden merendeels impressionistisch beschreven (zijn dochtertje, zijn redacteur Esther, zijn ouders, zijn vriend Fouad), maar dat stoort niet. Integendeel, Galmende Geschiedenissen is een scherp, zelfreflectief, en genuanceerd geschreven boek. Vanwege het appèl op ieder (nou vooruit: rationaliserend) mens een aanrader!