Lief, liever, liefst(e)

De ik-persoon in deze roman is dertiger (schat ik) Alex (van Alexandra) Zee. Zij ontleent haar identiteit aan haar werk aan een universiteit als zoöarcheoloog, weet heel veel op haar vakgebied, en meer zelfs dan haar baas, de hoogleraar en manager Adam, op het zijne. Adam, zus Saskia, hoogzwangere kamergenoot Vivi: zij allen appelleren vergeefs aan Alex’ gemeenschapszin. Adam gijzelt haar bovendien met wetenschappelijke publicaties die zij altijd tijdig en verantwoord op zijn naam voor hem schrijft. Ze gaat totaal op in haar smalle leven op haar werk in een kelder met een heus bottenkabinet, en haar veilige woonetage. Tussendoor fietsen nog haar moeder (een energieke vrouw, tevens hondenfokker in vroeger jaren, die boven Alex woont), dierenarts en ex-medescholier Simon Plantijn, en nieuwe kamergenoot , psychologe Zara. Alex heeft al haar energie nodig om te overleven in een “normale” wereld, en dat doet ze met het volschrijven van titels als Handboek leven voor beginners, of haar primeur, het Handboek hersenstorm, waarmee “gevoel veranderde in verstand”. De handboeken dienen ter raadpleging bij problemen. Ze houdt controle en stabiliteit door vermijding en teldwang. Haar subjectief idyllische eenpersoonsleven wordt plots wreed verstoord door de komst van een zwarte labrador, een van haar moeders honden uit een nest. Het is een autisme-hulphond (met een herkenbaar lichtblauw jasje) die als zodanig mislukt is bij de vrouw die hem voor haar autistisch zoontje kocht, en de miskoop terugbrengt bij huize Zee. Moeder Zee is afwezig, want in het ziekenhuis na een valpartij. Dus valt Alex so to speak in de prijzen. Aanvankelijk heet de hond nog Hond, sloopt hij de plinten, kruipt hij weg en eet niets van allerlei soorten droog- en blikvoer. Maar later, oh wonder, ontstaat er een sterke band van Alex met de naar IKEA genoemde Billy. En is Billy van de stress af, en blijkt hij gewoon een fijn beest. Alex is tot binding in staat, en toont wederkerigheid en passende emoties, daarmee onbewust alle Autisme Spectrum Stoornissen (of AD(H)D, niet genoemd, wel gesuggereerd) minder toepasselijk makend. Eerst verzacht haar omgang met Billy, later die met studenten uit de spreekwoordelijke Bezemklas, met Simon, met Zara, met moeder, met Saskia. Ze wordt warempel lief, liever, liefst(e)!
Is dit een coming of age roman? Ja, maar het is meer! Het is komisch en dramatisch, het is naturalistisch (let op de voor baasjes herkenbare beschrijving van het hondengedrag) en filosofisch. Wat doet Myrthe van de Meer dit toch goed!
De dialogen vervelen nooit, klinken levensecht. Ik zou willen, dat een filmproducent het aandurft om dit boek naar het witte doek om te zetten. Aanrader!