Lezersrecensie
Gedateerd verhaal
Fan van series zoals Undercover? Dan is wellicht het boek Z17 iets voor jou. Het gaat over een Zoeloe, een Belgische undercoveragent met safe houses, valse kentekens en een valse identiteit. Het is zijn taak om drugs op te sporen en criminelen te vangen, maar wat als het slechte pad met rijkdommen lonkt? En wat als deze Zoeloe eenmaal het slechte pad heeft gekozen, is er dan nog een weg terug? Dit boek - en zo staat het ook op de kaft - is een misdaadroman, maar wellicht niet geschikt voor iedere scholier die moet lezen voor de lijst.
Ten eerste moet je een talenknobbel hebben; Franse, Engelse, Nederlandse en Vlaamse woorden komen erin naar voren. Het idee van Nederlandse literatuur lezen, dat doe je uiteraard voor je plezier, maar ook bijvoorbeeld om je Nederlandse woordenschat te vergroten. Echter gebruikt dit boek zoveel onnodig Engels taalgebruik, dat ik me er flink aan stoorde; “dan ben ik in trouble”, “we liepen naar de living”, etc. Daarnaast werd er regelmatig spreektaal in de gesprekken of gedachtes van het personage verwerkt, waarbij bepaalde klanken werden ingeslikt. Enerzijds zorgt dat ervoor dat je echt het Vlaamse erin hoort, maar anderzijds moet je soms drie keer een zin opnieuw lezen omdat het onherkenbaar is.
Ten tweede vond ik het begin erg onduidelijk. Er lopen twee verhaallijnen door elkaar heen: de Zoeloe die wordt ondervraagd (schuingedrukte deel) en het verhaal van Zoeloe. Dat is duidelijk. Maar wie de personages zijn, waar het verhaal zich afspeelt, waar alle afkortingen voor staan (ja, er is een verklarende woordenlijst maar dat maakt het nog niet prettig lezen) zijn enkele dingen die ervoor zorgen dat het verhaal wat chaotisch overkomt. En ik mis echt achtergrondinformatie over de organisatie en het personage. Halverwege het boek verbeterde dat en kwam er wat meer vaart in het verhaal, maar toen had het mijn interesse eigenlijk niet meer (en dat sluit aan bij het volgende bespreekpuntje).
Het verhaal en thema lijken verder wat gedateerd. Wellicht dat er dertig jaar geleden (1991 publicatiejaar) wel verbazing was over corrupte agenten, spionage, informanten en verraders, maar anno nu kennen we dat eigenlijk wel. Het komt al in vele series en boeken voor en Z17 bevat dan te weinig verrassende elementen om het een origineel verhaal te noemen.
Wat een positief punt aan het boek is, zijn de gebeurtenissen. Leerlingen zoeken vaak een boek waarin een hoop gebeurt en dat is hier zeker het geval; gevechten, drugssmokkel, geheime gesprekken, vreemdgaan en verhoren. Allemaal zaken waardoor ik wel door bleef lezen, ik wilde weten wat deze Zoeloe allemaal op zijn kerfstok had.
Al met al heb ik me teveel gestoord aan het taalgebruik, miste ik meer informatie over de personages en ruimte, en vond ik het verhaal niet origineel genoeg. Een boek waarin veel gebeurt, maar anno nu denk ik dat er wel spannendere en prettiger geschreven misdaadromans zijn. Sorry Z17, maar meer dan twee sterren krijg je niet van mij.
Ten eerste moet je een talenknobbel hebben; Franse, Engelse, Nederlandse en Vlaamse woorden komen erin naar voren. Het idee van Nederlandse literatuur lezen, dat doe je uiteraard voor je plezier, maar ook bijvoorbeeld om je Nederlandse woordenschat te vergroten. Echter gebruikt dit boek zoveel onnodig Engels taalgebruik, dat ik me er flink aan stoorde; “dan ben ik in trouble”, “we liepen naar de living”, etc. Daarnaast werd er regelmatig spreektaal in de gesprekken of gedachtes van het personage verwerkt, waarbij bepaalde klanken werden ingeslikt. Enerzijds zorgt dat ervoor dat je echt het Vlaamse erin hoort, maar anderzijds moet je soms drie keer een zin opnieuw lezen omdat het onherkenbaar is.
Ten tweede vond ik het begin erg onduidelijk. Er lopen twee verhaallijnen door elkaar heen: de Zoeloe die wordt ondervraagd (schuingedrukte deel) en het verhaal van Zoeloe. Dat is duidelijk. Maar wie de personages zijn, waar het verhaal zich afspeelt, waar alle afkortingen voor staan (ja, er is een verklarende woordenlijst maar dat maakt het nog niet prettig lezen) zijn enkele dingen die ervoor zorgen dat het verhaal wat chaotisch overkomt. En ik mis echt achtergrondinformatie over de organisatie en het personage. Halverwege het boek verbeterde dat en kwam er wat meer vaart in het verhaal, maar toen had het mijn interesse eigenlijk niet meer (en dat sluit aan bij het volgende bespreekpuntje).
Het verhaal en thema lijken verder wat gedateerd. Wellicht dat er dertig jaar geleden (1991 publicatiejaar) wel verbazing was over corrupte agenten, spionage, informanten en verraders, maar anno nu kennen we dat eigenlijk wel. Het komt al in vele series en boeken voor en Z17 bevat dan te weinig verrassende elementen om het een origineel verhaal te noemen.
Wat een positief punt aan het boek is, zijn de gebeurtenissen. Leerlingen zoeken vaak een boek waarin een hoop gebeurt en dat is hier zeker het geval; gevechten, drugssmokkel, geheime gesprekken, vreemdgaan en verhoren. Allemaal zaken waardoor ik wel door bleef lezen, ik wilde weten wat deze Zoeloe allemaal op zijn kerfstok had.
Al met al heb ik me teveel gestoord aan het taalgebruik, miste ik meer informatie over de personages en ruimte, en vond ik het verhaal niet origineel genoeg. Een boek waarin veel gebeurt, maar anno nu denk ik dat er wel spannendere en prettiger geschreven misdaadromans zijn. Sorry Z17, maar meer dan twee sterren krijg je niet van mij.
1
Reageer op deze recensie