Lezersrecensie
ik?
https://looneybooks79.blog/2024/04/06/ik/
Wat als je van een oorlog terugkomt en jezelf niet meer herkent in de spiegel? Zelfs de hond lijkt vervreemd van je en zich agressief naar je op te stellen. welke existentiële vragen rijzen dan bij je op? Leef je nog? Ben je nooit terug gekomen uit de oorlog en is de persoon die je ziet maar een schim van wie je ooit was?
Hans, chirurg en getrouwd met Grete, merkt dat iets in hem is veranderd en heeft moeite met de draad van zijn leven terug op te pikken. Er is een soort vervreemding ontstaan die hem in een monoloog doet uitbreken waarin zijn huwelijk en zijn job in vraag stelt, zeker als een strijdmakker ook nog eens zijn vrouw van hem heeft proberen afsnoepen tijdens zijn afwezigheid.
Dit verhaal voelt alsof je in een schilderij stapt van Dalì of Magritte. Een onwezenlijk gevoel maakt je meester van je en je volgt het hoofdpersonage langs zijn zoektocht in het Berlijn tijdens het interbellum maar hoewel het herkenbaar lijkt, voelt het ook vreemd aan. Het hoofdpersonage Hans heeft geen notie van de werkelijkheid en sleurt je als lezer mee in dit vervreemdend landschap. De wereld waarin hij leeft en rondwaart is niet die die hij verliet voor hij naar de oorlog trok. Het is een nieuwe wereld waarin hij niet lijkt thuis te horen.
Vaak lezen we boeken of bekijken we films die over de Eerste Wereldoorlog gaan en dan worden die vaker bekeken vanuit het standpunt van de bezette gebieden en/of de bevrijdende partijen. Maar dit boek werpt een blik op de kant van de Duitsers die ook geleden hebben in een oorlog waar ze zelf nooit om hebben gevraagd. En de wonden die zijn geslagen zijn niet altijd zichtbaar. Vaak laat oorlog sporen achter die me niet zien kan: Littekens die vaker het lichaam voorbij gaan!
Ik ben dit boek op het spoor gekomen doordat ik onlangs in Mechelen was en daar een koffie ging drinken in Kuub, waar een jongeheer dit boek net was beginnen lezen. Ik kende het niet maar de cover intrigeerde me. Hoewel het een nieuw design is (van Moker Ontwerp!), doet het heel hard denken aan lettertypes gebruikt tijdens de eerste helft van de twintigste eeuw, tijdens het Interbellum en met Art Deco/Nouveau invloeden. (Denk bvb ook aan de gedichten van Paul van Ostaijen die speelde met lettertypes).
Dit is een heel intrigerend portret van een man die lijdt en zoekt, die zijn weg in het leven opnieuw zoekt.
Het boek is jaren in de vergetelheid geraakt maar werd onlangs herontdekt en kreeg dan ook een nieuwe uitgave en vertaling. Want ook al is dit boek intussen 100 jaar oud, de thema’s in het boek zijn brandend actueel!
Wat als je van een oorlog terugkomt en jezelf niet meer herkent in de spiegel? Zelfs de hond lijkt vervreemd van je en zich agressief naar je op te stellen. welke existentiële vragen rijzen dan bij je op? Leef je nog? Ben je nooit terug gekomen uit de oorlog en is de persoon die je ziet maar een schim van wie je ooit was?
Hans, chirurg en getrouwd met Grete, merkt dat iets in hem is veranderd en heeft moeite met de draad van zijn leven terug op te pikken. Er is een soort vervreemding ontstaan die hem in een monoloog doet uitbreken waarin zijn huwelijk en zijn job in vraag stelt, zeker als een strijdmakker ook nog eens zijn vrouw van hem heeft proberen afsnoepen tijdens zijn afwezigheid.
Dit verhaal voelt alsof je in een schilderij stapt van Dalì of Magritte. Een onwezenlijk gevoel maakt je meester van je en je volgt het hoofdpersonage langs zijn zoektocht in het Berlijn tijdens het interbellum maar hoewel het herkenbaar lijkt, voelt het ook vreemd aan. Het hoofdpersonage Hans heeft geen notie van de werkelijkheid en sleurt je als lezer mee in dit vervreemdend landschap. De wereld waarin hij leeft en rondwaart is niet die die hij verliet voor hij naar de oorlog trok. Het is een nieuwe wereld waarin hij niet lijkt thuis te horen.
Vaak lezen we boeken of bekijken we films die over de Eerste Wereldoorlog gaan en dan worden die vaker bekeken vanuit het standpunt van de bezette gebieden en/of de bevrijdende partijen. Maar dit boek werpt een blik op de kant van de Duitsers die ook geleden hebben in een oorlog waar ze zelf nooit om hebben gevraagd. En de wonden die zijn geslagen zijn niet altijd zichtbaar. Vaak laat oorlog sporen achter die me niet zien kan: Littekens die vaker het lichaam voorbij gaan!
Ik ben dit boek op het spoor gekomen doordat ik onlangs in Mechelen was en daar een koffie ging drinken in Kuub, waar een jongeheer dit boek net was beginnen lezen. Ik kende het niet maar de cover intrigeerde me. Hoewel het een nieuw design is (van Moker Ontwerp!), doet het heel hard denken aan lettertypes gebruikt tijdens de eerste helft van de twintigste eeuw, tijdens het Interbellum en met Art Deco/Nouveau invloeden. (Denk bvb ook aan de gedichten van Paul van Ostaijen die speelde met lettertypes).
Dit is een heel intrigerend portret van een man die lijdt en zoekt, die zijn weg in het leven opnieuw zoekt.
Het boek is jaren in de vergetelheid geraakt maar werd onlangs herontdekt en kreeg dan ook een nieuwe uitgave en vertaling. Want ook al is dit boek intussen 100 jaar oud, de thema’s in het boek zijn brandend actueel!
1
Reageer op deze recensie
