Wat de stenen ons vertellen

Tijdens mijn zoveelste ronde door de bib, ter controle als alle boeken goed stonden, merkte ik dit boek op. Het stond niet tussen de rest maar met de cover zichtbaar, zoals wel meer boeken die vorig jaar zijn verschenen. De titel en cover trokken mijn aandacht en ik was verrast toen bleek dat het verhaal ging over een gezin waarin een kind met meervoudige beperkingen opgroeit. De bespreking van die beperkingen was heel herkenbaar, hoe absurd het ook is, je krijgt pas de nodige zorg als je om de zoveel tijd opnieuw bewijst dat je nog steeds beperkingen hebt. Zo moet ik bewijzen dat ik niet plots beter zie, en moesten ook de ouders in dit boek bewijzen dat hun kind nog steeds beperkingen had. Hoewel dit voor mij dus geen verassing was, vind ik het heel goed dat het in dit boek ook besproken wordt. Verder volgen we in dit verhaal het perspectief van drie kinderen: de oudere broer en zus en een jongere broer die na de zoon met beperkingen geboren wordt. Elk hebben ze hun eigen manier van omgaan met de situatie en hun eigen band met hun broer. Ik vond het heel interessant om de verschillende perspectieven te lezen. Ze voelden elk heel realistisch en verschilden genoeg om niet met elkaar samen te vallen. Voor mij droeg elk perspectief bij aan het verloop van het verhaal. Ik heb het dus graag gelezen, met een boeiende inkijk in het leven met iemand met meervoudige beperkingen, en heel mooi geschreven.