Duizend Schitterende Zonnen

Hoewel ik dit een heel mooi boek vond, zou ik het niet snel aan eender wie aanraden. Nadat ik De Vliegeraar vijf jaar geleden voor een schoolopdracht las, raadde de leerkracht Nederlands mij aan op ook Duizend Schitterende Zonnen te lezen. Ik vond het in de kringloopwinkel, maar liet het daarna staan wachten in mijn boekenkast.
Toen ik het eindelijk begon te lezen, kostte het mij ruim een maand om het uit te lezen. In dit boek worden zeer zware thema’s besproken en de hoofdpersonages krijgen heel wat te verduren. Ik moest het boek elke paar hoofdstukken aan de kant leggen om die gebeurtenissen te kunnen verwerken. Ik leefde heel erg mee met de twee hoofdpersonages en voelde mij overweldigd door de vele tegenslagen in beide vrouwen hun leven.
De twee hoofdpersonages, Mariam en Laila, zijn twee sterke vrouwen die vastzitten in een gewelddadig huwelijk, maar desondanks toch de kracht vinden om door te gaan en een een intense vriendschap opbouwen. Ze blijven hoopvol en positief en geven niet op.
Verder biedt dit boek, net zoals De Vliegeraar, de lezer een perspectief op de historische context en belangrijke gebeurtenissen in de recente geschiedenis van Afghanistan, wat ik heel interessant vond.
Er waren ook enkele minpunten. Ik begreep bijvoorbeeld Mariam’s haat tegenover Laila in het begin niet, maar gelukkig bleef die niet lang duren. Wel had ik het leuk gevonden als er al eerder in de roman vaker gewisseld werd tussen de twee perspectieven, in plaats van de eerste twee delen toe te wijden aan respectievelijk Mariam en Laila, waardoor de lezer lange tijd niets meer hoort over de ander.
Dit zijn echter maar kleine opmerkingen en ik vond het vooral een heel mooi en inspirerend boek, met zware onderwerpen maar toch een hoopvolle boodschap.