Bevreemdend

Dit is het derde boek uit de Helsinki trilogie van Pirrko Saissio, een Finse schrijftser die in eigen land veel bekendheid geniet. Ik las ze alle drie. Na het eerste 'Kleinste Gemene Veelvoud' (4sterren), het tegenvallende 'Tegenlicht' (2 sterren), ben ik weer iets milder voor dit slotstuk, dat zeer toepasselijk 'Afscheid' heet. Maar het blijft een bijzondere schrijfstijl. Geen chronologie, ze springt van de hak op de tak van verleden naar toekomst. Want het boek kwam uit in 2000 en er worden hoofdstukken geschreven over 2002!? Er is natuurlijk wel een rode draad : het gaat over de allerindividueelste emoties van de schrijfster zelf. Net als in de andere boeken, gebruikt ze de ik- en zij-vorm zoals het haar uitkomt. Ik blijf ook vermoeden dat het boek een weerslag is van bijgehouden dagboeken. In de laatste rangschikking stond dat de Finnen het gelukkigste volk ter wereld is. Dat kan wel zo zijn maar gaat toch niet 100% op voor Pirrko, die flink geworsteld heeft met haar gevoelens en de acceptatie van haar ongeving.