Prachtig en authentiek

Ik kreeg dit boek al vele jaren geleden, op een ogenblik dat de wegen van de schrijfster Gudrun Bongaerts en de mijne mekaar gekruist hebben. Dat was vooral de verdienste van onze wederzijdse kinderen, maar we hebben toch even de kans gehad mekaar kort te leren kennen. Ik ervaarde de schrijfster als een sterke, zelfzekere en levenslustige vrouw (zoals ze die ook beschreven heeft in haar autobiografische boek 'Terug naar Hasselt' (*****)
Waarschijnlijk was ik er toen niet klaar voor, of was het onderwerp, afscheid en rouw, op dat moment te ver van mijn comfortzone. Maar inmiddels ben ik ouder, gepensioneerd (dus ik heb de tijd) en heb ik ook enkele naaste en bijzonder dierbare familieleden verloren. Van de eerste bladzijde heeft het boek me bij de keel gegrepen. Het is een eerlijk relaas van het proces van het verlies van zus Merel in een periode in het leven van de schrijfster waarin er ook professioneel een en ander niet goed liep. Ze doorloopt de verschillende fases van het rouwproces, maar zonder dit te expliciet te stellen. Ze lopen als het ware in elkaar over. Het is duidelijk dat het schrijven van dit boek helend gewerkt heeft. Het is uit het leven gegrepen, authentiek en prachtig geschreven. Blijkbaar heeft Gudrun Bongaerts de pen aan de wilgen gehangen want ze heeft, voor zover ik kan nagaan, niet meer gepubliceerd sinds 'Terug naar Hasselt' (2016) en dat is jammer, want ze schrijft uitstekend.