Ik heb indertijd met veel plezier The Shadowman gelezen en was daardoor nieuwsgierig naar The Madman’s tale. Helaas is mijn redelijk hooggespannen verwachting niet uitgekomen. Het verhaal begint veelbelovend met een humoristische omschrijving van de omstandigheden in een inrichting waar twee van de hoofdfiguren, Francis en Peter the Fireman, hun entree maken. Naarmate het verhaal vordert, dringt zich echter steeds vaker de vergelijking met One flew over the cuckoo’s nest op. Af en toe lijkt het erop alsof Katzenbach doelbewust soortgelijke figuren daaruit heeft willen opvoeren, wat de beschrijving van de inrichting en de patiënten niet bijster origineel maakt.

Na de eerste moord verschijnt Lucy Jones ten tonele, die als openbare aanklager het onderzoek leidt. Uit de manier waarop zij wordt beschreven, kan je niet anders concluderen dan dat het een intelligente vrouw moet zijn, die gedreven door ervaringen uit het verleden al haar capaciteiten aan de dag moet leggen om de moordenaar een halt toe te roepen. Hoe zij dit echter aanpakt, rechtvaardigt eerder de conclusie dat ze de helft van de tijd niet weet waar ze mee bezig is. Zij wordt regelmatig onheus bejegend door de zeer onsympathieke leiding van de inrichting, maar af en toe heb je als lezer de neiging hen gelijk te geven, zo voorspelbaar en weinig inventief zijn haar acties.

De spanningsopbouw is redelijk goed, maar er wordt veel vaart uit het verhaal gehaald door eindeloze bespiegelingen en herhalingen van eerder bereikte conclusies. Daardoor is de plot uiteindelijk ook nauwelijks spectaculair te noemen. Katzenbach heeft zich in mijn ogen aan dit verhaal lelijk vertild.