TESSA DE LOO: LIEFDE IN PANGEA

In Liefde in Pangea komen diverse stoornissen voor of worden genoemd: pathologische leugenaarster, postnatale depressie, postpartumpsychose en Elektracomplex. Maar volgens mij is dit toch geen psychologische roman, omdat de hoofdpersoon (Fidel) al die stoornissen niet heeft. Hij worstelt wel met het verleden, maar hoeft niet naar de psycholoog voor gesprekken. Eigenlijk komt hij te weten wat er gebeurd is terwijl hij gewoon zijn werk doet, in dit geval kameleons zoeken in Portugal.

Sacha heeft wel een stoornis, ze is een pathologische leugenaarster. Later blijkt dat de omstandigheden haar zo gemaakt hebben.
Het verhaal speelt zich gedeeltelijk af in Portugal. Tessa de Loo woont daar dus het is niet raar dat ze haar verhalen daar wil situeren. Of het voor de hand ligt is iets anders. Ze krijgt Fidel in Portugal door hem naar kameleons te laten zoeken. De vraag is: Wat vond De Loo belangrijker het wetenschappelijke in haar verhaal, of Portugal in haar verhaal? Voor de mislukte zoektocht naar de kameleons zou “Nooit meer slapen” van W.F. Hermans de inspiratiebron kunnen zijn geweest. Goeie intertekstualiteit!

Ik vond het een mooi boek en het einde is pas op het allerlaatste moment voorspelbaar.
O ja een vraagje: Waarom is Tessa de Loo na het eerste hoofdstuk van de ik-vorm op de hij-vorm overgestapt?