Desolaat

BOEKRECENSIE: Sprokkelaars

Desolaat

Sprokkelaars een debuutroman uit 2025 van Mira Aluç (1993) (alt 0231)
Omslagontwerp is van Nanja Toebak en het fotobeeld op de cover is van de auteur zelf.
Foto van de auteur is van Tatjana Almuli.
Uitgeverij Atlascontact.

Het verhaal gaat over Jong, zoals hij genoemd wordt. Hij is net afgestudeerd en kan bij Oom in zijn goederenloods gaan werken. Hij heeft nog geen idee wat hij in de toekomst wil.

De stijl waarin het boek is geschreven is prettig. Vlotte, makkelijke, niet te lange ingewikkelde zinnen. Simpel woordgebruik. Ondertussen met veel fijngevoeligheid en uiterst treffende rake beschrijvingen van observaties.
Een ingetogen, stille en wat terughoudende emotie sprak uit de vertelling over desolate mensen, gebeurtenissen, plekken en spullen.
Ook gaat het boek over het "overleven" van de diverse personages. En eigenlijk ook over het overleven van spullen. In de loods krijgen afgedankte partijen een nieuw leven. Maar ook de mensen: De vluchteling, die een weg gevonden heeft om iets te verdienen. Anderen in de criminaliteit, weer anderen, een persoon met een snackwagen, allen op eigen wijze die echter niet per se bewuste keuzes lijken. Jong, de student dus, die nog op zoek is hoe verder na zijn studie. Oom die al zijn hele leven niet anders doet en draait in deze wereld: een submaatschappij.
Hier wordt tegen het licht gehouden dat er in de maatschappij schemergebieden zijn waar vaak over wordt geoordeeld vanuit een eigen perspectief. Hoe slechter of hoe meer men heeft meegemaakt of er iets voor heeft moeten doen hoe minder men oordeelt en hoe meer acceptatie. Een boek waarin ogenschijnlijk niet zoveel gebeurd, maar waarin je tussen de regels door veel meer kan lezen. Maar ook door de betekenis van de woorden en zinnen op een andere manier te interpreteren gebeurd er veel meer en kom je veel meer te weten over karakters, verborgen emoties en zaken die er niet benoemd worden.
Ik denk dat de boodschap is: niet oordelen, zeker niet als je geen achtergrond kent. Het boek leert je op een anderen manier te lezen en ook in het echte leven zo te kijken. Het zet je op een ander been. De schrijfster is kunstenaar en filosofe, deze combinatie en goed schrijverschap is veelbelovend en vernieuwend.

Bijna te makkelijk geschreven. Ik las er, te, snel doorheen. zo jammer, want er staan juweeltjes van zinnen! Een boek dat ik nog een keer moet lezen.

Een desolaat verhaal over desolate mensen, gebeurtenissen, relaties en spullen met juweeltjes van zinnen en filosofische gedachten.