Een boek voor een tweede kans

Wie een gedetailleerde beschrijving van het leven in Delft en van Johannes Vermeer verwacht krijgt dat niet volop, de schrijver geeft een beetje karig beeld van het leven in Delft toen. Weinig over hoe men leefde en hoe het er uitzag, rook en kleurde.

De schrijver heeft wel goed onderzoek gedaan naar de feiten over het leven van Johannes en wat er bekend is. Ook beschrijvingen over het schilderen zelf en de gedachten van de schilder komen aan bod.

De auteur schrijft in gemakkelijke taal een verhaal over een schilderij wat nogal wat stof doet opwaaien in Delft. Ook beschrijft hij het leven van de familie van de vrouw waarmee hij getrouwd is en kinderen heeft. De schoonfamilie en het schilderij hebben veel met elkaar te maken en vormen de rode draad in dit boek. Vanuit drie hoofdpersonen die hun zienswijze op het verleden beschrijven kom je beetje bij beetje achter de drijfveren van de schilder om dit doek te schilderen.

Deze opbouw met drie vertellers/ ik personen zijn goed gevonden maar wat "gemaakt" uitgevoerd. Voelde wat ongemakkelijk, alsof je steeds met iemand de laatste geheimpjes aan het delen was.
De spannings-opbouw kwam ook wat ongemakkelijk over daardoor.
Ook de personages bleven erg op afstand en leerde je niet goed kennen. Het bleef allemaal wat bij de hoognodige feitjes om tot een conclusie te komen.
Het is een boek wat snel weg leest, maar wie met veel aandacht elke zin tot zich neemt en belangrijk acht en tussen de regels doorleest treft een diepere snaar en kan meer diepgang vinden, maar blijft dan wel met meer onbeantwoorde feiten en vragen zitten. Al met al een boek om een tweede keer te lezen!

Voor de schrijver : zie een kans om nog eens een boek over deze schilder te schrijven met meer diepgang in een periode waarin deze wat minder een hipe is.