Een sinister verhaal tegen een idyllisch decor

“De wereld van het geld, de wereld van de film. De wereld van verhalen, waarvan de ziel niet in de intrige, maar in de personages zit. Door díe te bewerken, bewerk je het publiek dat er als betoverd naar kijkt […] allemaal gericht op het collectieve belang van het luisteren dat uiteindelijk samenvalt met het – discreet gecrediteerde – privébelang van Oscar Martello.”

Decadenza vertelt het verhaal van Jacaranda Rizzi, een prachtige actrice die de hoofdrol speelt in de nieuwste film van de megalomane regisseur Oscar Martello. Door enkele grove risico’s van de director, is de film gedoemd een flop te worden. De flamboyante en bejubelde Oscar zou zichzelf niet zijn als hij daar geen stokje voor zou steken. Samen met zijn vriend en scenarioschrijver Andrea Serrano verzint hij een unieke PR-stunt die de wereld zal doen verbazen en zijn film tot een succes zal maken. Het plan is om een ontvoering te ensceneren; Jacaranda zal samen met Andrea ongemerkt naar Parijs vertrekken, terwijl Oscar in samenwerking met de omgekochte pers naar buiten brengt dat ze zijn ontvoerd.

Het is fantastische promotie voor de film; in één klap is het voorpaginanieuws, maar Oscar heeft niet aan de menselijke variabelen van zijn plan gedacht. Gedurende hun verdwijning ontstaat er een band tussen Jacaranda en Andrea. Ze praten over hun achtergronden, hun geheimen en over hun relatie met Oscar. Er worden ontboezemingen over hem gedaan die hem in een ander daglicht plaatsen en waardoor de werkelijke reden van het plan duidelijk wordt. Wanneer Jacaranda op een dag (nu écht) spoorloos verdwijnt en ze op de spiegel de boodschap ‘zoek me niet’ achterlaat, beseft Andrea dat Oscar misschien minder betrouwbaar is dan hij altijd heeft gedacht.

Pino Corrias (1955) is naast journalist - voor de Italiaanse krant La Repubblica en het weekblad Vanity Fair - tevens scenarioschrijver voor diverse televisie-formats. Decadenza is zijn eerste roman die in het Nederlands verschenen is. Op de cover van de Italiaanse versie prijkt een vrouwengezicht, van wie de ogen zijn gesloten door een rits. Het illustreert perfect de inhoud van het verhaal en welke boodschap het probeert over te brengen. De ogen zijn gesloten om een vrouw te behoeden voor het beeld van wat er (werkelijk) gebeurt. De ritssluitingen, die als twee tranen zijn vormgegeven, staan voor het verdriet van de vrouw. Verdriet dat ze voor de buitenwereld wil verbergen. Het is jammer dat er voor de Nederlandse cover een ander beeld is gekozen.

Corrias is een woordkunstenaar. Zijn zinnen zijn van een prachtige schoonheid; poëtisch en artistiek. Je leest ze meerdere malen opnieuw, mede vanwege de vaak dubbele gedachtes die in de onderlaag verstopt zitten. Toch remt dat ook het leestempo. Je wordt als het ware betoverd door de filosofie van de frases, maar vergeet daarbij het werkelijke verhaal te volgen. Het redelijk complexe plot vergt focus, ook omdat Corrias spanning als element aan het verhaal heeft toegevoegd. Hij slaagt daar echter deels in. Het feit dat niemand in dit wereldje te vertrouwen is, zorgt voor mysterie. De dubbele karakters van bepaalde personages zijn knap neergezet, al ligt hun dubbele aard er vaak dik bovenop. Ook de onzekerheid over wat er met Jacaranda is gebeurd, speelt daarin een rol, alhoewel je daar als gevorderde lezer wel gemakkelijk naar kunt gissen.

Decadenza gaat over de vraag of roem en macht boven vriendschap verkozen mogen worden, al dan niet bewust. In hoeverre is een uitermate succesvol persoon te vertrouwen, ook al is diegene een bekende van je? Waar ligt de grens van ontsporing en wanneer verwordt roem macht?

Decadenza is een sinister verhaal tegen een idyllisch decor. Het Rome - of La Dolceroma, waar het zich voornamelijk afspeelt - van Pino Corrias, bestaat uit Italiaanse films, theaterstukken, kunstwerken, schilderijen en wordt bevolkt door acteurs, actrices, regisseurs, muzikanten, (corrupte) politici en producenten. Een achtergrond die liefde toont en bewondering oogst, maar ook het decadente, luxueuze leven waarin drugs en geld de voornaamste ingrediënten zijn. Wanneer Corrias zijn verhaal wat meer nuance had gegeven, was Decadenza een glamoureuze hommage aan de Italiaanse filmwereld. Nu rest een prima vertoning daarvan.