Cursieve scènes raken

Soms moet het zo zijn. Via LinkedIn won ik het boek van Mathilda. Het deed me denken aan het boek van Jolanda Tijmstra, dat ik een dag ervoor had uitgelezen. Hoeveel generaties worstelen, negeren en zijn zich niet bewust van de (oorlogs)trauma's die zij doorgeven? Mathilda weet dit te vangen in een autobiografische roman waarin zij open is over haar privé leven en haar gevoelens. Het moet niet makkelijk zijn geweest om keuzes te maken in dit grote verhaal. Vooral het onderzoek naar de geschiedenis en de scènes die zij cursief weergeeft, raken mij. De schrijfster zorgt voor een fijn leesbaar geheel en ondanks de vele personages is het goed te volgen. Mathilda laat zien dat ze het vooral bij zichzelf houdt. Het vergt moed om zo'n levensverhaal op papier te zetten, maar zoals ze zelf zegt, hoort dit bij haar. Het voelde goed om dit verhaal uit haar pen te laten vloeien, zodat ook deze grote gevolgen vanuit de oorlog niet vergeten zullen worden.