Echte wereld verwerkt in fictie

Het is het eerste boek van Marion dat ik heb gelezen. Tijdens een interview met haar in een bibliotheek werd ik overtuigd om dit boek de volgende dag open te slaan. Haar avontuur in Expeditie Robinson inspireerde haar om Tijgerlelie te schrijven. Het buitensluiten, pestgedrag en het isolement dat op het eiland werd gecreëerd, zorgden voor de ingrediënten van dit boek. Ik vond het behoorlijk indrukwekkend dat Marion zoveel onderzoek doet naar de thema's waarover ze wil schrijven, waardoor alles geloofwaardig wordt.

De spread edges waren voor mij een inspiratie om hier iets mee te doen voor mijn eigen boek "Van Ambassadeur naar fraudeur".

Het verhaal laat zien hoe groepsdynamica werkt. Voeg je één iemand toe, dan verandert het hele "team". In het geval van de hoofdpersoon blijkt dit zelfs een levensveranderende situatie te worden. De vrienden om haar heen raken onder de indruk en in sommige gevallen bezwijken ze onder de groepsdruk. Er hoeft maar één persoon manipulatief te zijn en kan de hele groep naar zijn of haar hand zetten. Gedrag en patronen veranderen, iets wat in de echte wereld dagelijks gebeurt op scholen, in bedrijven, bij verenigingen enzovoort.

De schrijfster weet de echte wereld in dit fictie boek te verwerken. De gedetailleerde gruwelijkheden bleven bij mij nog lang nasidderen. Ze zorgt uiteindelijk voor een mooi rond verhaal. Iets wat ik zelf altijd kan waarderen.