Lezersrecensie
Peyton Place: Nostalgie voor zestigplussers
Peyton Place, nostalgie voor de zestigplusser
Als tiener opgegroeid in de jaren zestig keek ik natuurlijk naar Peyton Place. Dat wil zeggen, als ik de kans kreeg. Want in die tijd was in mijn ouderlijke huis slechts een televisie, zoals bij de meeste gezinnen, en mijn vader bepaalde naar welke zender wij keken. Was er op de andere zender een sportuitzending, kon ik thuis kijken wel vergeten, maar dan probeerde ik of ik misschien bij de buren mocht kijken, maar dat lukte niet altijd.
Verheugd nam ik enkele weken geleden kennis van de vernieuwde uitgave van de roman Peyton Place. Ha, nu kon ik ongestoord het hele verhaal tot mij nemen, maar wat een teleurstellende leeservaring! Geen dokter Rossi, en verhaallijnen die ik me niet herinnerde…
De roman Peyton Place gaat over de kleinburgerlijkheid van een fictieve kleine provincieplaats in de VS in de tweede helft van de jaren dertig. De hele gemeenschap hangt aan elkaar van roddel en achterklap; iedereen houdt iedereen in de gaten. Het verhaal wordt verteld door een alwetende verteller, er zijn veel dialogen, maar de verhaallijn is soms chaotisch omdat er zoveel personages in de roman voorkomen.
Ook al vond ik niet veel terug van de televisieserie die ik mij herinnerde, de roman Peyton Place vond ik toch het lezen waard.
De roman behoort niet tot de grote wereldliteratuur, maar het is wel een onderhoudend verhaal. Het geeft namelijk een mooi tijdsbeeld; hoe men in die tijd aankeek tegen sociale ongelijkheid, tegen seksuele misbruik en abortus; en hoe men destijds reageerde op de weer ingevoerde dienstplicht in de VS na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. De psychologische uitwerking is echter hier en daar erg ongeloofwaardig.
De roman Peyton Place, nostalgie voor zestigplussers en een een kennismaking met de roman die de basis vormde voor de eerste soap die (bijna) heel Nederland aan de buis gekluisterd hield voor 60-minners.
Als tiener opgegroeid in de jaren zestig keek ik natuurlijk naar Peyton Place. Dat wil zeggen, als ik de kans kreeg. Want in die tijd was in mijn ouderlijke huis slechts een televisie, zoals bij de meeste gezinnen, en mijn vader bepaalde naar welke zender wij keken. Was er op de andere zender een sportuitzending, kon ik thuis kijken wel vergeten, maar dan probeerde ik of ik misschien bij de buren mocht kijken, maar dat lukte niet altijd.
Verheugd nam ik enkele weken geleden kennis van de vernieuwde uitgave van de roman Peyton Place. Ha, nu kon ik ongestoord het hele verhaal tot mij nemen, maar wat een teleurstellende leeservaring! Geen dokter Rossi, en verhaallijnen die ik me niet herinnerde…
De roman Peyton Place gaat over de kleinburgerlijkheid van een fictieve kleine provincieplaats in de VS in de tweede helft van de jaren dertig. De hele gemeenschap hangt aan elkaar van roddel en achterklap; iedereen houdt iedereen in de gaten. Het verhaal wordt verteld door een alwetende verteller, er zijn veel dialogen, maar de verhaallijn is soms chaotisch omdat er zoveel personages in de roman voorkomen.
Ook al vond ik niet veel terug van de televisieserie die ik mij herinnerde, de roman Peyton Place vond ik toch het lezen waard.
De roman behoort niet tot de grote wereldliteratuur, maar het is wel een onderhoudend verhaal. Het geeft namelijk een mooi tijdsbeeld; hoe men in die tijd aankeek tegen sociale ongelijkheid, tegen seksuele misbruik en abortus; en hoe men destijds reageerde op de weer ingevoerde dienstplicht in de VS na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. De psychologische uitwerking is echter hier en daar erg ongeloofwaardig.
De roman Peyton Place, nostalgie voor zestigplussers en een een kennismaking met de roman die de basis vormde voor de eerste soap die (bijna) heel Nederland aan de buis gekluisterd hield voor 60-minners.
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Mar zuid
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
