Niet onder één noemer te vangen

‘Giftig’ is een roman die niet onder een noemer te vangen is. Er zitten thrillerelementen in, een moordmysterie sluipt er doorheen en ook wat psychologische diepgang betreft wordt er flink gegraven. De opgevoerde personages zijn excentriek en kunnen wedijveren met karakters die je tegenkomt in de betere verfilmde BBC kostuumdrama’s. Het is dan ook geen toeval dat ik al lezend meer dan eens aan een van de zusjes Brönte of zelf een fellere versie van Jane Austen moet denken. Alleen, het speelt zich af in de vertrouwde hedendaagse tijd en dat mag best opmerkelijk genoemd worden, want ondanks deze moderne setting slaagt de auteur erin je onder te dompelen in een sfeer van klasseverschillen, tradities en zelfs bedompte statige landgoederen. De hoofdpersoon is betrokken, teleurgesteld en nieuwsgierig. Dat gecombineerd met de opdracht een kind te observeren, zorgt voor de nodige spanningen met de andere personages. De hoofdpersoon is net niet verbitterd genoeg zodat je algauw sympathie voor haar opvat en kunt meeleven met haar. De uitdieping van de karakters is evenwichtig en iedereen heeft wel een trekje waardoor je geboeid blijft naar hun verdere ontwikkelingen. Een echte slechterik zit er niet bij, of het moet Victor zijn, waar ik het gevoel heb dat deze symbool staat voor zo veel meer dan enkel ‘de foute vriend’. Op het einde wordt alles mooi neergelegd, zonder een los draadje te vergeten. Verzorgde en gedetailleerde beschrijvingen houden je bij de les, ondanks de veelheid aan opgevoerde personages. Giftig is een aangenaam boek om te lezen, hoewel het aan te raden is het kort achter elkaar uit te lezen. Wanneer je er te lange pauzes tussen laat, zul je af en toe even moeten terugbladeren. Maar dat doe je dan ook, met volle ‘goesting’.