Balanceren tussen ongeloof en hoop

Harlan Coben is een meester in wendingen. In Geleende tijd beschrijft hij het effect dat een drama van twintig jaar geleden op het leven van ikpersoon Paul Copeland heeft. Zijn zus Camille werd vermoord, samen met drie anderen: Gil Perez, Margot Green en Doug Billingham. Van de laatste twee werden in een uitgestrekt bos de graven ontdekt, van Camille en Gil alleen de bebloede kleding. Jarenlang bleef Copelands vader in het bos graven in de hoop het lichaam van zijn dochter te vinden.
De eerste wending in het verhaal doet zich al in het eerste hoofdstuk voor. Tijdens een turnwedstrijd van zijn dochtertje Cara wordt Copeland benaderd door twee rechercheurs die willen dat hij een lijk identificeert. Het gaat om ene Manolo Santiago die kort daarvoor vermoord is. Als Copeland hem ziet, weet hij zeker dat zijn echte naam Gil Perez is. Paul Copeland weet niet wat hij moet geloven. Heeft Camille het drama van twintig jaar geleden ook overleefd? Het is een reden voor Copeland om contact op te nemen met zijn vriendin van destijds: Lucy Silverstein. Zij op haar beurt wordt ook met het verleden geconfronteerd. Deze verhaallijn is onlosmakelijk verbonden met een andere, waarin we Copeland in actie zien als procureur die het moet opnemen tegen twee studenten die een minderjarig meisje verkracht hebben, en tegen hun ouders die er alles aan doen om hun zonen in bescherming te nemen.
Je hebt van die verhalen die de lezer moeiteloos in de ban kunnen houden. De fascinerende vraag of Camille nog leeft, doet Paul Copeland balanceren tussen ongeloof en herlevende hoop. Hij krijgt tegenstrijdige meningen te horen. Is het geloofwaardig dat zijn zus nog leeft, terwijl hij al twintig jaar niets meer van haar vernomen heeft? De lezer leeft met hem mee, tot er een derde lijk opgegraven wordt.
Geleende tijd bevat geloofwaardige personages. Opvallend in de stijl van Coben zijn de vergelijkingen met zaken en personen uit de echte wereld. Het uniform van een portier wordt vergeleken met iets wat Brezjnev tijdens een 1 mei-parade gedragen kan hebben, een bar lijkt op een zaak van een restaurantketen als TGI Fridays of Bennigans en een blik doet denken aan een oneerlijke Richard Nixon blik. Keerzijde hiervan is dat een aantal vergelijkingen niet bij iedere lezer zal landen, zeker als het om zaken of personen gaat die langer geleden actueel waren.
De nieuwe thriller van Harlan Coben bevat tal van aspecten die het lezen van een boek veraangenamen: een fascinerend verhaal, spanning, een vleugje romantiek, humor, karakterontwikkeling. En dan is er ook nog de fraaie cover. Een zeer geslaagd boek!