Weemoed naar wat kan zijn

Een beetje een zure Lampo, waarbij alle uitweidingen ogenschijnlijk weinig te maken hebben met het wat dunne verhaaltje. En dat voor de dikste Lampo van allemaal. Het verhaal komt wederom langzaam, in dit geval tergend langzaam op gang. Omfloerst taalgebruik, lange zinnen, ja weer een echte Lampo. Eentje waarbij de redactie best had mogen ingrijpen, ware het niet dat de schrijver altijd een (in dit geval te) strikte controle hield op zijn tekst gedurende het hele proces van typen tot publicatie.

Het lijkt er bijna op dat hij een roman heeft willen verzinnen om zijn negatieve ervaringen heen met collega schrijvers en het "rapaille" van journalisten, die tegen zijn schrijverschap verenigd leken. Hij heeft zich, ondanks een immer positieve beoordeling door het publiek, die vervelende behandeling blijkbaar zeer aangetrokken en daar met het schrijven van dit boek mee willen afrekenen. Niet echt leuk om te lezen, maar wel helaas hoe de wereld werkt en zo bekeken is dan wel weer goed om die ervaringen van een ander tot je te nemen.

Door alle uitweidingen, die overigens bij Lampo altijd aanknopingspunten bieden tot verdiepend verder lezen in andere literatuur, is de rode draad lastig te volgen. Aan het einde blijkt dat het werkelijke verhaal te wrang is voor woorden en dat je alle uitweidingen ook kan lezen als noodzakelijk voor de protagonist om überhaupt te kunnen overleven en geestelijk gezond te blijven. Als lezer heb ik me onderweg echter meermalen afgevraagd waar dit in godesnaam heen moest gaan. Vrijmetselarij, oorlog, humanisme, Jung, Freud, Stonehenge, alle Lampo thema's komen wel terug. Helaas op een uitleggerige manier en zonder enige vorm van magisch-realisme. Lampo probeert dagelijkse gevoelens en gebeurtenissen te vangen, maar heeft daar steeds en in iedere zin teveel woorden voor nodig.

Al met al geen aanrader. Wel zit een sfeer van warmte in het boek, van weemoed ook, opgeroepen door een de protagonist omringende welwillende vriendenkring en een nieuwe liefde. Weemoed niet naar wat was, maar naar wat kan zijn.