Leeuwenmoed...

"Soms moet je dingen doen
die vragen leeuwenmoed

Had ik hier in mijn eentje gestaan
was ik er zeker weten allang
als een haas vandoor gegaan

Maar, gek is dat:
twee angsthazen
maken samen
toch een piepklein leeuwtje’

Plassen op schrikdraad | Simon van der Geest en Karst-Janneke Rogaar | Querido

Simon van der Geest ken je vast van Spinder, Het werkstuk en de duologie Hart van Staal, of van Dissus of Wolvenweer; deze laatste maakte hij ook met Karst-Janneke trouwens, net als Spinder destijds.
Zijn fijne schrijfstijl is meeslepend en beeldend. Ik weet nog dat ik met Spinder echt een beetje boos werd en flink verontwaardigd was, om vervolgens ook ontroerd te raken. Dat weten te raken had ik trouwens ook bij Het Werkstuk en ook bij Wolvenweer. Heel knap. Tussen de spannende en soms hilarische avonturen door speelt hij met rijke taal en is het genieten. Elk woord staat op de juiste plek. Hart van Staal is ook al zo briljant qua idee en het is zo tof gedaan hoe muziek een rol speelt.

Toen bekend werd dat hij het Kinderboekenweekgedicht mocht schrijven, bleek dat hij al vaker gedichten had geschreven die her en der verschenen waren. Samen met nieuw werk is dat gebundeld in Plassen op schrikdraad. Het zijn gedichten die avontuur ademen, in het kleine groots zijn, herkenbaar en raak. Hij weet mij als volwassene mee te nemen aan herinneringen van het struinen door de weilanden en natte sokken, of het moeten aanbellen ergens maar niet zo goed durven. Hij weet woorden te geven aan het van de hoge duikplank springen, en oh, zo herkenbaar over het willen weglopen als tienjarige. Hij laat mij weer doen verlangen naar avontuur. Ik genoot, en weet zeker dat heel veel kinderen en tieners dat ook zullen gaan doen.

Poëzie voor kinderen hoeft niet ingewikkeld te zijn, maar kan juist helpen woorden te geven aan gevoelens en gedachten. Herkenning kan voor verbondenheid zorgen. Wat is dit leuk, wat is dit goed gedaan. Het lijkt zo eenvoudig, maar het is de kunst van de juiste woorden op de juiste plek. Een kunst die Simon als geen ander beheerst.

De kleurige illustraties van Karst-Janneke zijn de kers op de taart en brengen de woorden nog meer tot leven. Net als de opmaak trouwens van sommige gedichten, waardoor je je leespauzes zo hebt dat de woorden nog meer binnenkomen.
Maar terug naar de illustraties ; levendig en kleurrijk, en soms gewoon heel fijn verspreid over twee pagina’s. Herkenbaar is haar stijl waarbij ze niet perse tussen de lijntjes kleurt, ongepolijst, en toch ook vol details. Ze zijn een lust voor het oog, puur genieten. En ja, de tekening bij Golven zou ik in willen lijsten…

Al weer een veel te lang schrijfsel. Maar er is nog zoveel te zeggen. Heel kort dan nog; ga dit opzoeken, ga dit lezen, ga hier van genieten. Maar ook: ga hier mee aan de slag. Via de site van de Schoolschrijver kun je met een laagdrempelige opdracht aan de slag met poëzie en taal; ik deed ook een poging om een triolet te maken. En ja, dat vergt wat leeuwenmoed om het hier te delen (zie mijn Instagrampagina).

Wat ik ook nog wil benoemen is dat het soms zo lijkt te ontbreken aan titels die aansluiten bij de kinderen die graag doen, niet in de stad wonen of voor wie taal soms ingewikkeld is. Juist in deze bundel is herkenning te vinden (van bal door een ruitje, tot horizinnen. Van schapen scheren tot stoerdoenerij van plassen op schrikdraad).

In alle eenvoud heel waardevol dus, en echt een aanrader voor vanaf een jaar of negen, maar ook in de onderbouw van de middelbare, tot ver daarboven. Aanwinst dit.

En ja, ook dit kan Simon. Ook dit zou zomaar goud kunnen worden.