Hoe lees ik? Met veel plezier!

Toegegeven: ik ben bevooroordeeld. Eind vorige maand reisde Lidewijde Paris helemaal af naar het uiterste zuidoostelijke puntje van het land om in onze bibliotheek een lezing te geven. In anderhalf uur zonder pauze wist ze met energie en enthousiasme de toehoorders aan zich te kluisteren en te inspireren. Wát kan die vrouw vertellen!

Gelukkig schrijft Paris net zoals ze spreekt: met veel persoonlijke anekdotes en humor, maar bovenal ook met veel verstand van zaken en een gigantische repertoirekennis. Het boek staat tjokvol mooie boekfragmenten en korte verhalen uit verschillende landen en genres. Als je nog leesinspiratie zoekt, dan ben je bij ‘Hoe lees ik’ op de goede plek.

Mooie voorbeelden zijn leuk, maar de uitgebreide manier waarop Paris beschrijft waarom deze voorbeelden zo mooi zijn, is nog leuker. Hier en daar strooit ze wel met vaktermen, die ze overigens prima uitlegt, maar de nadruk ligt niet op welke stijlfiguren en tekstelementen ze opmerkt, maar vooral waarom ze werken en hoe de auteurs ze benutten.

Paris geeft zelf toe dat lezen een persoonlijke ervaring is. Niet iedereen zal hetzelfde uit haar voorbeelden halen en niet iedereen zal het met haar eens zijn. Liefhebbers van Dan Brown zullen links en rechts wel even fronsen als ze ‘Hoe lees ik’ lezen. Toch kan dit boek een aanzet zijn om net wat verder te kijken in je eigen favoriete boeken – eventueel met de vragenlijst op het einde bij de hand. ‘Hoe lees ik’ is een aanrader als je meer uit een boek wil halen dan alleen de directe ervaring van een mooi verhaal.