Verborgen in het hart

Pas - Dietske Geerlings.
Verborgen in het hart
Lees je een roman? Brei je een roman? Ontwar je je ziel? Filosofeer je over een patroon, over een pas van een trui, of over een bergpas? Kierkegaard is er helder in:
‘.. het zwaait heen en weer… het begint steeds weer van voren af aan… nooit is het ermee klaar…’
Is er een overeenkomst tussen lezen en breien?
Deze roman heeft een unieke indeling gebaseerd op een breipatroon. Het bevat geen hoofdstukken maar is ingedeeld in regels. De onderverdeling van die regels volgt het breipatroon.
Bij de yoga nidra ‘droom’ staat breien voor een rustig, vredig en liefdevol (gezins)leven. Het kan ook verwijzen naar iemand in je leven (vroeger of nu) die je associeert met breien. Beide elementen zijn in de roman terug te vinden.
Deze roman is geschreven in filosofische, ingetogen stijl. In heldere poëtische taal begint het verhaal met een soort van proloog, die gaande het verhaal zijn betekenis krijgt. Liefdevol geschreven en beeldend weergegeven, je ziet het beeld voor je ogen.
Het verhaal gaat over Aidan Grieg, filosofiestudent (speciaal Kierkegaard) en nazaat van de verre voorvader Edvard Grieg, hij loopt in de sneeuw in Høvringen in de bergen in Noorwegen. Zijn grootvader heeft hem aangeraden in het land van de componist zijn werken te beluisteren om ze beter te kunnen begrijpen.
Aidan vindt een gewonde hond en belt aan bij Catharine. Het blijkt haar hond Freya te zijn. De vierenzeventig jarige Catharine staat er op dat Aidan blijft. Aidan wil naar de jeugdherberg maar blijft in de berghut slapen.
Er klikt iets tussen deze vrouw en de jonge student uit Schotland. Is er sprake van een zielsverwantschap? Kan dat tussen bewoners van verschillende werelddelen, die wat betreft landschap op elkaar lijken?
De geïsoleerde ligging van de berghut nodigt Aidan uit te vragen aan Catharine of zij zich daar niet eenzaam voelt. Het gaat om je eigen keuzes, zegt ze
“… als je eenzaamheid durft te voelen en kan begrijpen kun je er ook los van komen en er zelfs voor kiezen…”(p.42)

Kierkegaard, de filosoof die veel wordt aangehaald, benadrukt in zijn werk het belang van persoonlijke keuzes, persoonlijke betrokkenheid. Aidan en Catharine spreken met elkaar over hun gevoelens, over
“… dat evenwicht wat goed was voor de een… wat goed was voor de ander.. het was nauwelijks meetbaar en toch essentieel voor wie samenleefden…”(p.47)
Aidan worstelt met zijn gevoelens over gebeurtenissen in het verleden. Ik had van Josslyn gedroomd
“… ze zat tegen mijn hart gedrukt…”( p. 45)
Catharine kan heel goed breien. Ze neemt de maten van Aidan en gaat een trui voor hem breien. De kleuren worden zorgvuldig uitgezocht: de kleur van Josslyns haar, het ijsvogeltje. Alles viel samen:
“… Catharine had met de draad de verborgen schatten van het verleden in haar vingers…ons wezen… haar ziel en mijn ziel , werd langzaam ingesponnen in haar breiwerk…”(p. 64)
Zoals al breiend, naald voor naald, het patroon wordt opgebouwd, zo wordt regel voor regel het plot opgebouwd en bloot gelegd. De verhaallijn gaat parallel met de muziek van de Per Guynt suite, met de wandelingen van Aidan in de bergen en de ontwikkeling van zijn ‘ziel’. Verstild schrijft Geerlings over zijn eenzaamheid, over het worstelen met eigen gevoelens en herinneringen, die door hemzelf gekleurd zijn.
Wat is het Catharine dat jij zo eindeloos kunt luisteren. Ik kan jouw luisterend oor niet missen, jouw scherpe analyses van de ingewikkelde kluwen van mijn gevoelens.
Er is een samen ontstaan ergens tussen ons in waar onze woorden elkaar raken en een verbinding aangaan
Een wonderschone roman, lees en herlees, ontdek steeds nieuwe lagen en blijf je verwonderen over deze mooie poëtische proza.