Langdradig en onaf

Jammer, jammer, jammer. Want in potentie is dit een goed verhaal en schrijven kan de auteur wel.
Dit verhaal draait om Tom, die lijdt aan OCD. Hij is bij zijn vrouw weggegaan omdat zij chaotisch is en heeft vervolgens een bestseller geschreven over opruimen, controle en orde houden. Zijn appartement is minimalistisch ingericht, elke avond om half 9 kijkt hij een film, hij heeft een vast eetpatroon en in het weekend is zijn zoon David bij hem.
Op een dag wordt er aangebeld en zonder te kijken doet David open. Het arrestatieteam komt de bovenbuurman, Gerard de Vries, arresteren.
Deze gebeurtenis zorgt ervoor dat Tom uit zijn geordende leventje wordt gehaald. Hij raakt steeds meer de weg kwijt, haalt zich van alles in zijn hoofd en komt tot rare acties. Zoals de bovenbuurman van de trap gooien. En dat terwijl hij zich moet voorbereiden op de komst van een filmploeg.
Tussen de hoofdstukken door wordt een mailwisseling beschreven van Gerard de Vries met een schrijfconsulent, Gerard wil fictie leren schrijven en krijgt allerlei schrijfopdrachten.

Op zich is het interessant om in het hoofd van Tom te zitten, en zelfs de continue herhalingen zijn begrijpelijk en passend bij OCD.
Maar gaandeweg wordt het verhaal steeds ongeloofwaardiger, vooral deel 4 is ronduit langdradig en vergezocht. En dan ineens is het verhaal afgelopen en blijft de lezer vol vragen achter.