Lezersrecensie
Het negende Ruth Galloway verhaal
‘Dodentunnels’ van Elly Griffith is de negende spannende thriller uit de Ruth Galloway-serie.
Groot-Brittannië, Norwich. Twee vermoorde daklozen, drie vermiste vrouwen, geruchten over kannibalisme, over rituele moorden en over ondergronds leven. Wat heeft dit allemaal met elkaar te maken? De politie, onder leiding van inspecteur Harry Nelson, onderzoekt deze verschillende zaken. Ruth Galloway, hoofd Forensische Archeologie, staat met haar vakkennis en menselijk inzicht de politie bij.
‘Dodentunnels’ is een meeslepend verhaal dat je vanaf bladzijde één nieuwsgierig maakt. Niet alleen het verhaal rond het mysterie van de moorden en de verdwijningen houd je in zijn greep, ook de gecompliceerde relatie tussen Harry en Ruth zorgen ervoor dat je verder wil blijven lezen in dit boek.
De schrijfstijl van Elly Griffiths is duidelijk en direct. Ze verliest zich niet in eindeloze beschrijvingen die de vaart uit het verhaal halen. Toch kan je je heel duidelijk een voorstelling maken van de omgeving waarin alles zich afspeelt. Het plot van ‘Dodentunnels’ is origineel en zit vol spanning en mysterie. De setting in de ondergrondse tunnels draagt bij tot de sinistere sfeer van het verhaal. Ondanks de zware misdrijven, moord en ontvoering, komen er geen gruwelijke scènes voor in het boek.
De hoofdpersonages worden met voldoende diepgang beschreven. Elly Griffiths schrijft op een respectvolle manier over de daklozen. Ze komen in het verhaal zeker niet naar voor als de ‘mindere’ mensen zoals ze (jammer genoeg) zo vaak bekeken worden in onze maatschappij. In haar verhaal verwerkt ze de kritiek dat er naar vermiste daklozen amper gezocht wordt, terwijl er naar vermiste mensen uit de betere klasse met man en macht gezocht wordt.
De buitenechtelijke relatie tussen Ruth en Harry wordt op een zodanige manier gebracht dat je als lezer begrip kunt opbrengen voor hun situatie.
Net zoals de andere boeken van Elly Griffiths, vind ik ‘Dodentunnels’ zeker een aanrader als je van een thriller met wat psychologische diepgang houdt.
Groot-Brittannië, Norwich. Twee vermoorde daklozen, drie vermiste vrouwen, geruchten over kannibalisme, over rituele moorden en over ondergronds leven. Wat heeft dit allemaal met elkaar te maken? De politie, onder leiding van inspecteur Harry Nelson, onderzoekt deze verschillende zaken. Ruth Galloway, hoofd Forensische Archeologie, staat met haar vakkennis en menselijk inzicht de politie bij.
‘Dodentunnels’ is een meeslepend verhaal dat je vanaf bladzijde één nieuwsgierig maakt. Niet alleen het verhaal rond het mysterie van de moorden en de verdwijningen houd je in zijn greep, ook de gecompliceerde relatie tussen Harry en Ruth zorgen ervoor dat je verder wil blijven lezen in dit boek.
De schrijfstijl van Elly Griffiths is duidelijk en direct. Ze verliest zich niet in eindeloze beschrijvingen die de vaart uit het verhaal halen. Toch kan je je heel duidelijk een voorstelling maken van de omgeving waarin alles zich afspeelt. Het plot van ‘Dodentunnels’ is origineel en zit vol spanning en mysterie. De setting in de ondergrondse tunnels draagt bij tot de sinistere sfeer van het verhaal. Ondanks de zware misdrijven, moord en ontvoering, komen er geen gruwelijke scènes voor in het boek.
De hoofdpersonages worden met voldoende diepgang beschreven. Elly Griffiths schrijft op een respectvolle manier over de daklozen. Ze komen in het verhaal zeker niet naar voor als de ‘mindere’ mensen zoals ze (jammer genoeg) zo vaak bekeken worden in onze maatschappij. In haar verhaal verwerkt ze de kritiek dat er naar vermiste daklozen amper gezocht wordt, terwijl er naar vermiste mensen uit de betere klasse met man en macht gezocht wordt.
De buitenechtelijke relatie tussen Ruth en Harry wordt op een zodanige manier gebracht dat je als lezer begrip kunt opbrengen voor hun situatie.
Net zoals de andere boeken van Elly Griffiths, vind ik ‘Dodentunnels’ zeker een aanrader als je van een thriller met wat psychologische diepgang houdt.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Maritaleest
Gesponsord
In 1938 vluchten de Freuds van Wenen naar Londen, waar Anna Freud weeshuizen opricht en op zoek gaat naar erkenning en hechte vriendschappen.
De jonge, verloren Ambre komt na een mislukte zelfmoordpoging in een hotel in de bergen terecht, waar ze zichzelf en het leven opnieuw leert te ontdekken.
