Lezersrecensie
gecompliceerde historische roman
‘Askruis’ Antoine Sénanque is een historische roman die zich afspeelt in Frankrijk in de veertiende eeuw.
De hoofdpersonages zijn Antonin en Robert, zij zijn jonge dominicaner monniken. Antonin is van gegoede afkomst, Robert is van eenvoudige komaf. De twee zijn verbonden door een onvoorwaardelijke vriendschap.
Als prior Guillaume Antonin de opdracht geeft om perkament op te halen in Toulouse staat Antonin er op dat Robert hem vergezelt. Guillaume wil dit perkament om er zijn levensverhaal op neer te pennen. Een verhaal dat de katholieke kerk in een niet zo goed daglicht stelt. De inquisiteur Luis de Charnes, die Guillaume niet welgezind is, wil er alles aan doen om dit geschrift in handen te krijgen en de geheimen over de kerk te bewaren.
Wat mij persoonlijk het meeste trof toen ik dit boek aan het lezen was, waren de armoedige leefomstandigheden van de gewone mens in de veertiende eeuw. En de rol die de katholieke kerk hierin speelde. Binnen dit kader verweeft Antoine Sénanque historische feiten zoals de machtspelletjes binnen de kerk, de heksenvervolgingen, het ontstaan van de pest. Hij schrijft dit alles op een geloofwaardige manier. Toch ervaarde ik dit boek zeker niet als een verhaal dat zich vlot laat lezen. De tekst is doordrenkt van moeilijk te begrijpen theologische ideeën, die mij ook niet echt aanspraken.
Bij het lezen van dit boek is het duidelijk dat er heel veel opzoekingswerk moet aan voorafgegaan zijn, de details waarmee Sénanque deze periode beschrijft voelen soms nogal documentaire-achtig aan. Het is in dit boek niet echt duidelijk wat correct historische feiten zijn en wat fictie is, wat ik persoonlijk wel jammer vind.
Zonder afbreuk te willen doen aan de waarde van dit boek en benadrukkend dat dit uitsluitend mijn gevoel is, moet ik toegeven dat ik niet echt genoten heb van dit verhaal. Het voelde eerder als een opgave om het tot de laatste bladzijde te blijven lezen.
De hoofdpersonages zijn Antonin en Robert, zij zijn jonge dominicaner monniken. Antonin is van gegoede afkomst, Robert is van eenvoudige komaf. De twee zijn verbonden door een onvoorwaardelijke vriendschap.
Als prior Guillaume Antonin de opdracht geeft om perkament op te halen in Toulouse staat Antonin er op dat Robert hem vergezelt. Guillaume wil dit perkament om er zijn levensverhaal op neer te pennen. Een verhaal dat de katholieke kerk in een niet zo goed daglicht stelt. De inquisiteur Luis de Charnes, die Guillaume niet welgezind is, wil er alles aan doen om dit geschrift in handen te krijgen en de geheimen over de kerk te bewaren.
Wat mij persoonlijk het meeste trof toen ik dit boek aan het lezen was, waren de armoedige leefomstandigheden van de gewone mens in de veertiende eeuw. En de rol die de katholieke kerk hierin speelde. Binnen dit kader verweeft Antoine Sénanque historische feiten zoals de machtspelletjes binnen de kerk, de heksenvervolgingen, het ontstaan van de pest. Hij schrijft dit alles op een geloofwaardige manier. Toch ervaarde ik dit boek zeker niet als een verhaal dat zich vlot laat lezen. De tekst is doordrenkt van moeilijk te begrijpen theologische ideeën, die mij ook niet echt aanspraken.
Bij het lezen van dit boek is het duidelijk dat er heel veel opzoekingswerk moet aan voorafgegaan zijn, de details waarmee Sénanque deze periode beschrijft voelen soms nogal documentaire-achtig aan. Het is in dit boek niet echt duidelijk wat correct historische feiten zijn en wat fictie is, wat ik persoonlijk wel jammer vind.
Zonder afbreuk te willen doen aan de waarde van dit boek en benadrukkend dat dit uitsluitend mijn gevoel is, moet ik toegeven dat ik niet echt genoten heb van dit verhaal. Het voelde eerder als een opgave om het tot de laatste bladzijde te blijven lezen.
1
Reageer op deze recensie