Graag betere beslissingen de volgende keer! (bedoeld voor schrijver en hoofdpersonen)

The bee sting vertelt het verhaal van een gezinnetje van twee ouders en twee kinderen. Zo’n familiegeschiedenis kan fascinerend en zelfs verslavend zijn! Hoe was dat hier? En wat was er toch met de schrijstijl van dit boek?

The bee sting gaat over sterke familiebanden. Cass wil op een gegeven moment ontsnappen, maar doet het uiteindelijk niet. Opa Maurice wel: hij zit lekker in het zonnetje in Portugal. Het huwelijk van Emeralda en Dickie is ‘a match made in hell’. Lees en oordeel zelf maar!
Naar mijn idee maken de hoofdpersonen enorme fouten. Dat maakt hen ook minder interessant voor mij. Ik heb geen twijfel: ze hadden het allemaal gewoon niet zo moeten doen als ze deden.

En dan de schrijfstijl. Ik begon aan het hoofdstuk The widow bride en accepteerde de schrijfstijl. Okay, geen leestekens en wel gebroken zinnen. Ik ben een belezen iemand, niet waar, en weet dat dit vast een stijlfiguur met een bedoeling zal zijn. Stream of consciousness ofzo. Met de bedoeling dat je de stemming beter gaat aanvoelen. Maar na enkele tientallen bladzijden begin ik onrustig te worden. Het went niet en ik blijf zinnen lezen en herlezen.
Mijn oordeel over de schrijfstijl? Niet positief! Als een schrijver dit soort van schrijfstijl meent te moeten toe passen dan is het trucje toch dat het went na enkele bladzijden en dat de tekst vlot leesbaar blijft.

De structuur van het boek is interessant. Het perspectief wisselt van het ene gezinslid naar het andere. Leuk is ook dat het boek veel kleine aanwijzingen bevat die je later pas goed kan plaatsen.

Volgens mij rolt het aantal sterren logischerwijze uit mijn recensie. Vier of vijf sterren past niet bij deze recensie. Twee sterren wel.