Tess Gerritsen in topvorm

Aangezien ik al een paar seizoenen Rizzoli en Isles op TV had gevolgd, heb ik nu voor het eerst één van de verhalen als boek gelezen: "Sterf twee keer" van Tess Gerritsen.
Na de gruwelijke moord op een taxidermist en de latere moord op een dierentuinmedewerkster worden Jane en Maura verwikkeld in dit verhaal. Uiteraard had ik bepaalde verwachtingen door de TV-serie. Het is even wennen dat een aantal relatie-situaties anders zijn dan in de serie, maar het boek was een goeie verrassing voor mij! Lekker vlot leesbare schrijfstijl en een heel spannend verhaal. Dit keer speelt het verhaal zich af op twee continenten, nl. in Amerika en Afrika. De medische achtergrond van Tess Gerritsen laat zich duidelijk zien in de handelingen van Maura Isles, die altijd zeer precies worden toegelicht.
Het begin in Afrika op safari is wat verwarrend, want het wordt in de eerste persoon verteld, maar deze persoon is niet Rizzoli of Isles. Het duurt een poosje voordat je begrijpt wat de ik-persoon met het verhaal te maken heeft. Maar dat hoort er natuurlijk bij, want als je gelijk weet hoe het in elkaar zit is de lol er vanaf. Geen probleem om dit boek lekker vlot achter elkaar uit te lezen.
Het verhaal is geheel in de stijl van Tess Gerritsen, lekker bloederig en tamelijk uitgewijd worden de gruwelen aan de lezer bekend gemaakt. Of ik dit typisch Amerikaans moet noemen weet ik niet, want sommige Duitse en Scandinavische schrijvers doen dit ook. Voor de familie en kennissen met een sterke maag vind ik dit echt een aanrader! De omslag is tamelijk sober, maar geeft duidelijk de tegenstellingen van de stad in Amerika en het veld in Afrika weer. Mooie fotografie!
Tijdens het verhaal passeren meerdere kandidaatdaders de revue. Zelfs wanneer het onderzoek naar Afrika leidt is het nog steeds niet duidelijk hoe het in elkaar steekt en wie de dader is. Zodra duidelijk wordt wie de dader is, snap je ook wat de titel "Sterf twee keer" nu eigenlijk betekent. De plot zit goed in elkaar en de verhaallijn leidt je via omwegen naar de uiteindelijke dader, maar op een dusdanige manier dat je aandacht constant wordt vastgehouden en je wilt weten wat er verder gebeurt. Ik heb nooit een verwachting van hoe het verhaal zal gaan verlopen, want dat laat ik lekker aan de fantasie van de schrijver/schrijfster over en ik laat me verrassen.
Ondanks het feit dat Jane en Maura elkaars tegenovergestelden zijn, zijn het alletwee sterke vrouwen die stevig in hun schoenen staan en dat bevalt me wel. Ze lijken door de TV-serie een steeds duidelijker beeld van zichzelf te laten zien, dus ik neem aan dat dit ook in de boekverhalen is gebeurd. Ze leren en ontwikkelen zichzelf. Ik wil niets aan boekkarakters veranderen, want zo heeft Tess Gerritsen ze geschapen. De overige karakters zijn allemaal goed uitgewerkt, maar de enige die me verbaasde was de ik-persoon. Tijdens de safari is ze helemaal overtuigd dat alles wat de gids,Johnny, doet goed is, maar ineens slaat ze om als een blad aan een boom en loopt slaafs achter haar vriendje aan. Dat kon ik niet helemaal rijmen met wat er eerder gebeurde.
Het is niet verbazingwekkend dat Tess Gerritsen dit boek schreef naar aanleiding van haar eigen safari in Afrika. Zulk soort dingen laat nou eenmaal een stevige indruk achter. Dit boek is uniek in dit genre omdat de ik-persoon wel het verhaal vertelt, maar niet de hoofdpersoon is en dat ook niet wil zijn. Als onderdeel van de Rizzoli en Isles-serie is dit wel een beetje afwijkend omdat het verhaal zich niet in z'n geheel in de VS afspeelt, maar dat is voor de afwisseling ook wel eens leuk. Het hele verhaal is mooi, ook al is het vaak erg bloederig. Zonder de leesclub zou ik dit boek zeker wel een keertje uit de bieb hebben geleend! Het verhaal zit geheid in elkaar en loopt prima. En de titel is goed zoals ie is, want die zet je lekker aan het denken. Well done Tess!