Lezersrecensie
Een juweel!
‘Wat als we ons zouden realiseren dat we wel degelijk deel uitmaken van een hogere complexe eenheid en dat onze aanwezigheid, wie we zijn, wat we doen, dat ons handelen er wel degelijk toe doet?’
Auteur en psychosociaal therapeut Harold Stevens probeert het mechanisme dat schuilgaat achter het leven te onderzoeken, dit aan de lezer uit te leggen en te onderbouwen aan de hand van praktische levenservaringen en verwijzingen naar oude geschriften en teksten. Geen ellenlange persoonlijke verhalen, maar een gedegen relaas van een bevlogen man bedoeld voor de zoekende mens.
Wie voelt zich nooit eens slachtoffer van het leven of het lot? Wie ervaart nooit geestelijke of lichamelijke klachten? Wie vraagt zich nooit af waarom de dingen in zijn of haar leven gebeuren zoals ze gebeuren? Precies! We hebben allemaal op zijn tijd dit soort vragen en krijgen daar veelal geen antwoorden op. Stevens ontdekte in zijn zoektocht dat we allemaal deel zijn van een groter geheel en bekrachtigt dit aan de hand van de werking van een enkele lichaamscel.
Door onze ervaringen in de buitenwereld niet als toeval of pech te zien, krijgen we informatie over ons functioneren in het grotere geheel. De buitenwereld toont ons in welke mate we in overeenstemming leven met onze zielsopdracht (wie we in wezen zijn). Een probleem in de buitenwereld is een probleem in onze binnenwereld. De wet van Hermes Trismegistus: zo boven, zo beneden. Confrontaties krijgen zo een doel.
Belangrijk voor ons geluksgevoel is dat we onze schaduwzijde, de kanten van jezelf die je ontkent of onderdrukt en eigenschappen, emoties of gedachten die we negeren of afwijzen, gaan onderzoeken. Dat waar ons ego zich tegen verzet manifesteert zich juíst in de buitenwereld. Stevens zegt: ‘De werkelijkheid zoals ik die waarneem, is de reflectie van dat deel van mijn wezenskern dat ik niet wil zien. Daarom word ik er door het leven letterlijk met mijn neus opgedrukt’. Ziehier! Het lijden van de mens. Door je steeds weer te verzetten wordt het leven zwaarder. Pas wanneer we onszelf toestaan te worden wie we in de kern al zijn, ervaren we een (levens)doel, geluk, onvoorwaardelijke liefde.
De droom van Ha’adam is een boek van niet te onderschatten belang geworden. Gebruikmakend van onder andere hermetische filosofie, Jungiaanse psychologie en kwantumfysica en gecombineerd met het aanboren van rijke metaforen maakt de auteur het proces dat leven heet inzichtelijk. Hoewel deze materie nauwelijks in taal uit te drukken valt, is het Stevens gelukt. Een waarschuwing is op zijn plaats, want enige weerstand van de lezer bij bewustwording van de uitgelegde werking is reëel.
Met nawoord van Jacob Slavenburg, vooraanstaand gnosis-kenner en cultuurhistoricus.
Auteur en psychosociaal therapeut Harold Stevens probeert het mechanisme dat schuilgaat achter het leven te onderzoeken, dit aan de lezer uit te leggen en te onderbouwen aan de hand van praktische levenservaringen en verwijzingen naar oude geschriften en teksten. Geen ellenlange persoonlijke verhalen, maar een gedegen relaas van een bevlogen man bedoeld voor de zoekende mens.
Wie voelt zich nooit eens slachtoffer van het leven of het lot? Wie ervaart nooit geestelijke of lichamelijke klachten? Wie vraagt zich nooit af waarom de dingen in zijn of haar leven gebeuren zoals ze gebeuren? Precies! We hebben allemaal op zijn tijd dit soort vragen en krijgen daar veelal geen antwoorden op. Stevens ontdekte in zijn zoektocht dat we allemaal deel zijn van een groter geheel en bekrachtigt dit aan de hand van de werking van een enkele lichaamscel.
Door onze ervaringen in de buitenwereld niet als toeval of pech te zien, krijgen we informatie over ons functioneren in het grotere geheel. De buitenwereld toont ons in welke mate we in overeenstemming leven met onze zielsopdracht (wie we in wezen zijn). Een probleem in de buitenwereld is een probleem in onze binnenwereld. De wet van Hermes Trismegistus: zo boven, zo beneden. Confrontaties krijgen zo een doel.
Belangrijk voor ons geluksgevoel is dat we onze schaduwzijde, de kanten van jezelf die je ontkent of onderdrukt en eigenschappen, emoties of gedachten die we negeren of afwijzen, gaan onderzoeken. Dat waar ons ego zich tegen verzet manifesteert zich juíst in de buitenwereld. Stevens zegt: ‘De werkelijkheid zoals ik die waarneem, is de reflectie van dat deel van mijn wezenskern dat ik niet wil zien. Daarom word ik er door het leven letterlijk met mijn neus opgedrukt’. Ziehier! Het lijden van de mens. Door je steeds weer te verzetten wordt het leven zwaarder. Pas wanneer we onszelf toestaan te worden wie we in de kern al zijn, ervaren we een (levens)doel, geluk, onvoorwaardelijke liefde.
De droom van Ha’adam is een boek van niet te onderschatten belang geworden. Gebruikmakend van onder andere hermetische filosofie, Jungiaanse psychologie en kwantumfysica en gecombineerd met het aanboren van rijke metaforen maakt de auteur het proces dat leven heet inzichtelijk. Hoewel deze materie nauwelijks in taal uit te drukken valt, is het Stevens gelukt. Een waarschuwing is op zijn plaats, want enige weerstand van de lezer bij bewustwording van de uitgelegde werking is reëel.
Met nawoord van Jacob Slavenburg, vooraanstaand gnosis-kenner en cultuurhistoricus.
5
Reageer op deze recensie
