Recensie Oeroeg

Ik was vanmiddag ziek thuis en besloot toen om Oeroeg, van de actie Nederland Leest, maar eens te gaan lezen. Het boek is heel dun, zo'n 100 pagina's, en dat verklaart waarschijnlijk waarom het zo populair is bij middelbare scholieren. Ik heb met dit boek mijn middag opgefleurd. Het verhaal gaat over een Nederlandse jongen in Indonesie, ten tijde van Nederlands-Indie, die opgroeit met zijn Indonesische vriend Oeroeg, een vriendschap die mij deed denken aan de Vliegeraar. In het begin moest ik even wennen aan haar schrijfstijl en sommige zinnen even opnieuw lezen om ze goed mee te krijgen. Na een aantal pagina's ging dat al een stuk makkelijker en vanaf toen vond ik dat het makkelijk wegleest. Het vriendschap in het verhaal is gedoemd te mislukken, zo laat de eerste zin van het boek 'Oeroeg was mijn vriend.' al zien. Desondanks is het interessant om te lezen hoe het zich precies ontwikkeld en je voelt hoe de vriendschap langzaam maar zeker ten onder gaat. Het einde van het verhaal vond ik misschien een beetje te ver gezocht - hoe groot is de kans dat hij hem net daar tegenkomt? -, maar het is wel een mooi einde voor het boek. Misschien een beetje opmerkelijk, maar toen ik op TV zag dat het eerste boek van Nederland Leest werd uitgereikt, had ik het mijne al bijna een week daarvoor gekregen tijdens mijn Nederlands proefwerk?!