Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Familiegeheimen ontrafeld op Iers landgoed

MarloesN 13 januari 2021 Hebban Recensent
De Ierse erfenis vertelt het verhaal van drie zussen, dochters van de laatste knight op een landgoed aan de kust van Ierland, die na het overlijden van hun vader op elkaar en hun moeder zijn aangewezen. Zeker omdat het testament voor de vier vrouwen een grote verrassing blijkt te zijn. De vergelijking met de Zeven Zussen is hiermee meteen ingezet: meerdere zussen, een overleden vader en vele geheimen.

De Ierse erfenis volgt het leven van Ottie, Pip en Willow vanaf het moment dat hun vader bijna overlijdt. Hij is de laatste knight van landgoed Lorne, want geen zoon betekent geen troonopvolging. En daar worstelt de hele familie mee. Al snel wordt duidelijk dat de zussen de nodige geheimen met zich meedragen, net zoals het kasteel Lorne dat doet. Ze doen er allemaal alles aan om die geheimen voor elkaar te verbergen, maar de vraag is natuurlijk of dat lukt. De toon is daarmee wel gezet. Lukt het deze zussen om nader tot elkaar te komen?

Karen Swan heeft een fijne schrijfstijl met korte zinnen die goed in balans zijn. De meeste gebeurtenissen zijn mooi verwoord, net als enkele beschrijvingen zoals: “Ze zag eruit als een schaakstuk van het speelbord van de stad, verzorgd en mondain, en alles wat dit langzaam afbrokkelende, lekkende, gehavende, winderige landgoed niet was.” (p.110) Het geeft het verhaal een zekere status, de status die je van een kasteel mag verwachten. Soms zijn de metaforen echter overdreven en vergezocht, zoals “de hemel opende zich als een tafelkleed dat werd opgeschud.” (p.12). In de Ierse erfenis vind je ook veel beschrijvingen, van uiterlijkheden van personages, van de omgeving, van het verleden. Voor de omgeving werken deze omschrijvingen wel, maar het zet juist een rem op de band die je met de personages opbouwt. Je dringt nét niet door tot de ziel van deze dames, of van het landgoed. Het voelt alsof er altijd een muurtje tussen blijft staan, alsof ze nog meer geheimen bij zich dragen waar je geen weet van krijgt. Ook voelt het landschap niet Iers genoeg, want dit verhaal had zich in elk ander land met ruige kust kunnen afspelen.

De spanning is in ieder geval van begin tot einde netjes opgebouwd, en beetje bij beetje geven zowel de zussen als het kasteel hun geheimen prijs. Je zult misschien nog versteld staan van een aantal. De zussen hebben weliswaar een pijnlijk en rauw verhaal, waar de zon maar en af toe doorheen komt, maar gelukkig zijn er lichtpuntjes, zoals de band die Pip heeft met haar paarden en de liefde die langzaam opbloeit (of er altijd was!). Je weet vanaf het begin misschien wel wie bij wie hoort, maar de weg ernaartoe gaat niet vanzelf.

De Ierse erfenis is in zijn dikte een traag verhaal te noemen, dat moeizaam om aandacht vraagt en pas na 200 pagina’s écht op gang komt. Wie daarvan houdt, komt vast en zeker thuis. Wie op zoek is naar een connectie met de personages, kan van een koude kermis thuiskomen.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van MarloesN