Luchtig verhaal over eten mist sprankeling

Er is niemand die zo van eten houdt als Isabella Pasternak. Ze denkt er op elk moment van de dag aan, koopt alle kookboeken die er zijn en droomt van een carrière als schrijver. Ondanks haar kennis, is ze niet zo handig met andere mensen of video. Ze raakt betrokken bij een soufflé-schandaal bij het digitaal tijdschrift waar ze werkt en wordt ontslagen. Haar huisgenoot geeft haar een nieuwe kans. Ze mag een kookboek schrijven voor de Hollywood-ster Molly Babcock. Isabella is enthousiast, Molly is dat niet en blijkt niet eens interesse te hebben in eten. Hoe schrijf je dan een kookboek?

Foodie is een boek over eten. Eten, eten en eten. De rest lijkt niet belangrijk. In de eerste helft komt het verhaal nauwelijks op gang omdat er weinig actie in zit. Je komt niet verder dan kennismaken met het redelijk saaie leven en het saaie karakter van Isabella. De uitgebreide beschrijvingen over gerechten en recepten halen volledig de vaart uit het verhaal. Koken neemt een te grote plaats in het verhaal in, waardoor het personage van Isabella naar de achtergrond verdwijnt. Dat is leuk voor wie droomt van koken, net als Isabella zelf, maar storend als je daar minder mee hebt. Wanneer Hollywood-ster Molly haar intrede doet in het verhaal en zich op alle mogelijke manieren vervelend en vreemd gedraagt, krijgt het boek een andere dynamiek. Leuk om te lezen is het verhaal in deze fase nog niet. Molly is een ingewikkeld personage dat op en neer fladdert tussen arrogant en onaardig. Net als meer personages die voorbijkomen, zoals huisgenoot Owen, de zus van Molly, maar ook Isabella’s moeder. Ze draaien allemaal, samen met Isabella zelf, een beetje door. Een enkele keer gebeurt dat op een leuke manier. Meestal is het overdreven en halen ze het bloed onder je nagels vandaan.

Het is gaandeweg duidelijk dat Roberts je wil laten zien hoe overdreven de food-wereld en beroemde sterren kunnen zijn. Toch mist het door de vervelende personages, trage start en Isabella’s extreme onzekerheid zijn uitwerking. Het verhaal sprankelt weinig en een relatie opbouwen met de wereldvreemde Isabella kan moeilijk zijn. Pas wanneer je de moed hebt om door te lezen, ontstaat er een betere relatie tussen de personages onderling en met jou als lezer. In deze fase is het makkelijker om de honger van Isabella naar het perfecte gerecht te begrijpen. De dialogen worden wat luchtiger en grappiger, en de ontmoeting met een chef is fijn. Langzaam worden de uitdagingen die Isabella krijgt wat beter te behappen en zie je haar uit haar schulp kruipen.

Ondanks de luchtige schrijfstijl is Foodie een moeilijk te lezen verhaal waar je mogelijk in het begin al op afknapt. Wanneer je echter geen diepgaand verhaal verwacht en om kunt gaan met de extreme uitspattingen van de food-wereld, kan het juist door de luchtige schrijfstijl voor voldoende vermaak zorgen.