Wijze levenslessen tijdens een terugblik op het leven

The Temptation to be Happy vertelt het verhaal van de 77-jarige Cesare, een oude weduwnaar en een cynische man. Hij heeft weinig met het leven, zelfs niet met zijn kinderen. Zijn leven leiden doet Cesare op zijn eigen manier en hij lijkt zich weinig aan te trekken van de mensen om hen heen. Totdat Emma met haar vreemde en duistere man in zijn appartementencomplex intrekt. Haar verhaal dwingt Cesare tot het overdenken van zijn leven. Een bijzondere terugblik van een 'sweet but grumpy old men'.

The Tempation to be Happy is in de eerste plaats een reflectie op het leven van Cesare. Op zijn keuzes. Op zijn levenspad. Op de toekomst. Zou hij andere keuzes hebben gemaakt? En stel dat hij een ander pad had gekozen, had hem dat ook gelukkiger gemaakt? Belangrijke levensvragen waar Cesare steeds vaker een antwoord op zoekt. Het bijzondere is dat hij je rechtstreeks aanspreekt, alsof hij zijn verhaal mondeling doet. Hij dwaalt zelfs regelmatig af en zegt dan weer iets als ‘But back to…’. Dat voelt als een intiem gesprek. Ook spaart hij zichzelf niet, en dat is met zijn grillige karakter erg prettig.

Gelukkig komt Cesare door zijn reflectie op het leven tot nieuwe inzichten. Hij begint nog cynisch ('if you try to bring up a child, you can only get it wrong), maar gaandeweg ziet hij steeds vaker in dat hij, ook met zijn karakter en leven, nog genoeg mooie momenten kan meemaken. Het is een proces dat mooi en klein is opgeschreven. Misschien is het op momenten te klein of te vol omschreven, maar dat hoeft niets af te doen aan je leesplezier.

De sterkste kant van dit boek zijn alle wijze lessen in dit verhaal die de schrijver ons via Cesare wil meegeven. Direct met mooie zinnen en vergelijkingen ('if you get the seed wrong' - 'that love which is given must be returned' - 'if you follow your instincts you will never make a mistake') en humor ('if you don't learn to love at fifteen, you never will' - 'I musn't allow the world to ruin the last days of my holiday' - 'I don't hate people, it's just that I'm too caught up with myself to attend to anyone else').


In The Tempation to be Happy doet Cesare zijn verhaal in korte hoofdstukken, met aansprekende titels. Niet alle hoofdstukken voegen iets toe of volgen elkaar logisch op, en dat is jammer. Deze opbouw maakt dat je het boek makkelijk kunt wegleggen en weer oppakken. Het grijpt je misschien in die zin minder vast. Gelukkig doet Cesare de rest. Vooral in het begin is hij humoristisch en doet hij gekscherend over zijn leven en de relatie met anderen. Later wordt het serieuzer, met Emma (een zwaar thema), en wat verdrietiger, met zijn eigen liefdesleven en de gemiste kansen. Hij mag dan soms rare dingen doen, je gaat vanzelf van deze grumpy old men houden.