In de Nederlandse vertaling die deze maand verschijnt zal The Da Vinci Code de toevoeging "literaire thriller" wel op de omslag krijgen. Ik ben bepaald geen uitgesproken fan van thrillers in het algemeen en het was dan ook de thematiek die me ertoe heeft verleid om dit boek te gaan lezen: "Symbologism". Er zijn mensen die het storend vinden als alles in een boek verband lijkt te hebben en toeval niet lijkt te bestaan, maar daar ben ik er niet een van. In dit kader vond ik er wel iets in terug van het werk van Mulisch, maar met name deed het onderwerp en de vele feitjes en weetjes me denken aan De slinger van Foucault van Umberto Eco. Qua thema dus: de vorm en schrijfwijze van The Da Vinci Code zorgen voor een zeer toegankelijk boek, dit in tegenstelling tot het genoemde boek van Eco.

Waar gaat het boek over? Simpel gezegd over de zoektocht naar de "Holy Grail". Deze Graal zou het graf bevatten van Maria van Magdela met daarin documenten die het fundament onder de geldende Christus-leer waarop de latere op mannelijke leest gestoelde Christelijke Kerk is gebaseerd zouden doen ineenstorten. "The Secret Femenine". In het aloude verhaal van de Graal en de queeste(n) er naar dienen zich drie belangrijke partijen aan, te beginnen met de "Priory of Sion". Dit geheime genootschap bewaakt het geheim van de locatie van de Graal. Dan is er Opus Dei. Deze sekte leidt onder een tanende populariteit en zal bovendien de bescherming van de Heilige Stoel gaan verliezen. Het vinden van de Graal zou de kaarten in de strijd om het bestaansrecht van deze organisatie heel anders op tafel leggen. De Kerk zelf ten slotte, heeft er natuurlijk alle belang bij om te voorkomen dat alles bij het oude blijft.

Met dit als uitgangspunt heeft Dan Brown een boek geschreven een vernuftige combinatie is van spanning, inventiviteit en historische accuratesse. Jammer is wel dat Dan Brown de onbegrijpelijke keuze heeft gemaakt om de verhaallijn zich in vierentwintig uren te laten afspelen. Dit zorgt er onder meer voor dat de karakters van de hoofdfiguren slecht uit de verf komen qua diepgang en personageontwikkeling. Bovendien geeft de korte chronologie een gehaaste indruk; dit komt de vaart van het boek wel ten goede, maar er wordt nergens echt duidelijk dat hier inhoudelijk reden toe was. Zoals vaak met boeken die van de ene cliffhanger aan de andere hangen is de afloop ook hier in enige mate teleurstellend en voorspelbaar. Met alle historische feiten in mengelmoes wordt hier niet ineens het Nieuwe Testament herschreven. Desalniettemin maakt The Da Vinci Code een verstokt romanlezer als ondergetekende nieuwsgierig naar andere kwaliteitsthrillers. Want dat heeft Dan Brown met dit boek zeker afgeleverd.