Lezersrecensie
Zweedse detective van Nederlandse makelij
(Deze recensie is eerder verschenen in Sverige Kuriren, het magazin van de Zweeds-Nederlandse Vereniging)
De laatste jaren zijn er in de crimi-sectie van de boekwinkels wat namen van Scandinavische auteurs bijgekomen, maar zo uit mijn hoofd kom ik niet ver met het aantal nieuwe Nederlandse namen. Is dat omdat er weinig nieuwe Nederlandse auteurs van misdaadverhalen zijn of verwachten uitgevers na eerdere successen van Mankell, Larsson, Kepler of Adler-Olsen meer verkopen van een auteur met de naam Per Karlson dan met de naam Piet Karelse?
Uitgeverij Godijn Publishing heeft het in ieder geval aangedurfd om de debuutroman van de verder onbekende Mirjam Everhard uit te brengen. De hoofdpersoon van het verhaal is de Nederlands/Zweedse politie-inspecteur Maja Hove, die vanwege haar komaf door haar collega’s Inspecteur Holländska genoemd wordt.
Het idee om een half Nederlandse inspecteur in Zweden te laten werken, vond ik op zich wel leuk, maar alleen met en leuk idee kom je er natuurlijk niet. In het geval van “Inspecteur Holländska” blijkt het gelukkig niet alleen bij een leuk bedacht idee. Het boek leest makkelijk weg en is vooral evenwichtig opgebouwd. Er is aandacht voor de persoonlijke kanten van de mensen zonder dat het een gejammer over privé-problemen wordt, er zijn geen overbodige uitwijdingen die niets met het verhaal te maken hebben of overdreven poëtische beschrijvingen van situaties. Wat wel heel goed in beeld wordt gebracht is hoe ‘de autoriteiten’ vroeger vonden dat iedereen die niet aan de gangbare christelijke normen en waarden voldeed (in dit geval de Sami) van hun cultuur afgeholpen moesten worden. Ook hier echter weer zonder dat het een belerend toontje krijgt of in een nou-weten-we-het-wel-klaagzang ontaardt.
Als inspecteur Hove naar het afgelegen noorden afreist in verband met de vermissing van een Sami-vrouw, komt er al gauw een dubbele moord bij. Tijdens het verhaal wordt de lezer meegenomen in het onderzoek dat steeds meer richting een duidelijke ontknoping leidt. Of toch niet zo duidelijk? Want zonder gebruik te maken van flauwe kunstmatige trucjes weet Mirjam Everhard toch een hele onverwachte draai aan het einde te geven.
In het verhaal is er wel sprake van een wel heel erge toevalligheid, maar dat soort toevalligheden kom je ook in een heleboel andere verhalen, inclusief verhalen van bijvoorbeeld Charles Dickens, tegen. Al met al kan ‘Inspecteur Holländska’ zich in mijn ogen echt meten met veel van de vertaalde Zweedse misdaadverhalen die ik de laatste jaren gelezen heb. Met sommige zelfs heel makkelijk. Ik ben persoonlijk benieuwd naar het vervolg.
De laatste jaren zijn er in de crimi-sectie van de boekwinkels wat namen van Scandinavische auteurs bijgekomen, maar zo uit mijn hoofd kom ik niet ver met het aantal nieuwe Nederlandse namen. Is dat omdat er weinig nieuwe Nederlandse auteurs van misdaadverhalen zijn of verwachten uitgevers na eerdere successen van Mankell, Larsson, Kepler of Adler-Olsen meer verkopen van een auteur met de naam Per Karlson dan met de naam Piet Karelse?
Uitgeverij Godijn Publishing heeft het in ieder geval aangedurfd om de debuutroman van de verder onbekende Mirjam Everhard uit te brengen. De hoofdpersoon van het verhaal is de Nederlands/Zweedse politie-inspecteur Maja Hove, die vanwege haar komaf door haar collega’s Inspecteur Holländska genoemd wordt.
Het idee om een half Nederlandse inspecteur in Zweden te laten werken, vond ik op zich wel leuk, maar alleen met en leuk idee kom je er natuurlijk niet. In het geval van “Inspecteur Holländska” blijkt het gelukkig niet alleen bij een leuk bedacht idee. Het boek leest makkelijk weg en is vooral evenwichtig opgebouwd. Er is aandacht voor de persoonlijke kanten van de mensen zonder dat het een gejammer over privé-problemen wordt, er zijn geen overbodige uitwijdingen die niets met het verhaal te maken hebben of overdreven poëtische beschrijvingen van situaties. Wat wel heel goed in beeld wordt gebracht is hoe ‘de autoriteiten’ vroeger vonden dat iedereen die niet aan de gangbare christelijke normen en waarden voldeed (in dit geval de Sami) van hun cultuur afgeholpen moesten worden. Ook hier echter weer zonder dat het een belerend toontje krijgt of in een nou-weten-we-het-wel-klaagzang ontaardt.
Als inspecteur Hove naar het afgelegen noorden afreist in verband met de vermissing van een Sami-vrouw, komt er al gauw een dubbele moord bij. Tijdens het verhaal wordt de lezer meegenomen in het onderzoek dat steeds meer richting een duidelijke ontknoping leidt. Of toch niet zo duidelijk? Want zonder gebruik te maken van flauwe kunstmatige trucjes weet Mirjam Everhard toch een hele onverwachte draai aan het einde te geven.
In het verhaal is er wel sprake van een wel heel erge toevalligheid, maar dat soort toevalligheden kom je ook in een heleboel andere verhalen, inclusief verhalen van bijvoorbeeld Charles Dickens, tegen. Al met al kan ‘Inspecteur Holländska’ zich in mijn ogen echt meten met veel van de vertaalde Zweedse misdaadverhalen die ik de laatste jaren gelezen heb. Met sommige zelfs heel makkelijk. Ik ben persoonlijk benieuwd naar het vervolg.
1
Reageer op deze recensie
