Stervende moeders !

In deze vierde Wadden-thriller waagt Mathijs Deen zich verder buitengaats dan voordien. Het recherchewerk van Liewe Cupido en Xander Rimbach brengt beide hoofdpersonages naar de Duitse Bocht rond Helgoland(1) en Kiel. Daar onderzoeken ze de verdachte omstandigheden waarin een vrouwelijke klimaatwetenschapper overboord sloeg.

DE KOP BOVEN HET MAAIVELD
De schaduw van deze glaciologe strekt zich over het hele plot uit. Helaas krijgt zij de rol van tragische heldin toebedeeld. Iona was een klokkenluider die met de dag somberder werd omdat haar stem niet invloedrijk genoeg was. Zelfs binnen het academische milieu had niet iedereen een hoge pet van haar op. Ego's en maatschappelijk engagement zijn zelden beste maatjes! Als beide op ramkoers liggen, komt de politie in actie.

Liewe Cupido en zijn trainee Xander Rimbach geraken hoe langer hoe meer op elkaar ingespeeld. Af en toe voert de oudste een kleine correctie door. 'We gaan niet over de ziel, we gaan over de feiten. Hou jezelf erbuiten', zo klinkt het dan. Toch zijn Xanders ogen en oren scherper geworden en is zijn verhoortechniek volwassener. 'Wie bij de hond slaapt, krijgt zijn vlooien', zegt het spreekwoord!

Tijdens die ondervragingen tikt het tweetal de bal zo snel rond dat de ondervraagde niet meer weet waar hij het heeft. Het is een genot om hen te horen pokeren, intuïtie aan ervaring te zien koppelen en te beleven hoe ze de tegenpartij uit de tent lokken.

EEN RECHERCHEUR IN SLOW MOTION
Wil je romangehalte toevoegen aan een verhaal, dan moet een onzichtbare hand de lezer kunnen aanraken. Dat gebeurt als Liewe Cupido onverwachts en in ijltempo van Noord-Duitsland naar de Nederlandse grens en nog verder moet rijden. Wat zich in het hoofd van de rechercheur afspeelt roept het beeld op van de melancholieke nachtreiziger Stef Bos:
♫ 'Het was winter. Het was twee uur in de nacht.
Iemand zei me dat ik komen moest...'♫
Een eindeloos aantal kilometers vol eenzame gedachten over hoe de mens zich verhoudt tot het leven, neemt je mee naar je eigen innerlijke wereld.

Toch moet je constateren dat deze onzichtbare hand hier een minder prominente rol speelt dan in de vorige Wadden-boeken. De mogelijkheid om je emotioneel te verbinden met een personage ligt in 'De loods' niet voor de hand. En dat is jammer. De introverte Liewe Cupido, die met een onverwerkt verleden worstelt, is hierop een uitzondering. Daartegenover staat een dode ijskoningin. En iemand die de oversteek heeft gemaakt is niet zo benaderbaar als een levende. Dat geldt evenzeer voor de schrijver als voor de lezer.

VEELZIJDIG
Ondanks de wat vlakkere karakters blijft het vakmanschap van Mathijs Deen recht overeind staan! Hij houdt de aandacht van de lezer ononderbroken vast, beweegt zich met het grootste gemak tussen en op vissersboten, loodsen en grotere schepen, verbindt humor met het macabere en rode anemonen met stervende vissoorten. Uiteindelijk draait het allemaal om Moeder Aarde, zelfs in de grenzeloze verbeelding van een fictieauteur!

VOETNOOT:
(1) Helgoland heeft een interessante geschiedenispagina. Tot 1890 was het eiland in Britse handen. Omdat keizer Wilhelm II er een marinebasis van wilde maken, ondertekende hij - wellicht met veel animo - het Verdrag van Zanzibar waarbij het Afrikaanse eiland Brits werd in ruil voor een Duits bestuur op Helgoland. Met het oog op de Eerste Wereldoorlog had de keizer, die trouwens een sadistische natuur had, dit politieke spel slim gespeeld!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/